Kerkdienst op kerstavond

Na het eten konden we even bijkomen van de maaltijd en de inspanningen van deze dag. Om elf uur vertrokken we per minibusje naar de nachtmis in Palamaner, samen met vier van de meisjes van de staf, die zich extra netjes hadden gekleed. Voor de kerk deden we onze slippers uit en, hoewel de dienst al was begonnen, konden we nog allemaal een plekje achteraan vinden. Weer een kwartier later bleek dat de chauffeur van ons minibusje ook de andere meisjes had opgehaald. We konden ze in de menigte in de kerk makkelijk terugvinden, omdat ze allemaal de lichtblauwe omslagfleecedeken droegen die ze met kerst hadden gekregen. De dienst was in het Telugu, maar de woorden Bethlehem, Jesu, Father, halleluja en amen waren uitstekend te verstaan en een hostie blijft ook hier een hostie. Het was allemaal erg swingend, en feest=120 decibel, ook nu.

Na afloop werd ik aangeschoten door een van de aanwezige nonnen, die, toen ik vertelde uit Nederland te komen, een zuster van JMJ bleek te zijn met connecties in Heeswijk-Dinther, waar ik ooit gelogeerd had bij deze congregatie van uiterst vriendelijke nonnen. Er was buiten koffie met broodjes, meneer pastoor pikte onmiddellijk Piet-Jan uit de menigte om hem de hand te schudden en te vragen wie en wat hij was, terwijl de meisjes van de CSA de krib gingen bewonderen in de zijzaal en vervolgens lekker warm de koffie opdronken. Ze hadden het allemaal koud en ze hadden gelijk: het was maar een graad of vijftien, zo midden in de nacht. Mensen met oorwarmers en handschoenen op en aan kwamen ons de hand schudden om ons Merry Christmas te wensen. Ons busje kwam om ons op te halen en wij wilden de meisjes eerst laten gaan en zelf wachten, omdat we het onverantwoord vonden om er een paar midden in de nacht in het dorp te laten. Maar ze bleken uiteindelijk makkelijk alle acht plus Piet-Jan en mij plus de chauffeur in een Suzuki minibusje te passen. Kwestie van stapelen, hadden we al eerder gezien hoe men dat hier deed. Piet-Jan deelde snoepjes uit, wij zongen van herdertjes die bij nachte in het veld lagen en na een kwartiertje waren we terug op onze plek van bestemming. Het was inmiddels bijna half drie in de nacht, dus ruim tijd om te gaan slapen. Later bleek trouwens dat de meisjes naar de nachtdienst gingen en de jongens de volgende ochtend naar de morgendienst. Dat wij ’s nachts met hen meegingen bleek voor hun een geruststelling: vertrouwde aanwezigheid van twee reuzengrote en bekende mannen geeft een gevoel van veiligheid.