enkele impressies van Piet Janl

Zoals jullie gemerkt hebben lopen we achter met de verslaglegging. Dit komt enerzijds door het volle programma anderzijds door de slechte internetverbinding. We gebruiken in Palamaner een `dongel` maar binnen vijf minuten wordt de verbinding verbroken. Dat maakt dat er erg veel tijd gaat zitten in bv foto´s plaatsen. We willen graag veel meer foto´s laten zien. Per dag worden er heel veel gemaakt maar beginnen niet aan plaatsing vanwege het verbindingsprobleem.

Ik heb Amitha gevraagd om een 2e computer zodat we sneller kunnen gaan werken.
Vandaag maak ik (pj) een algemeen stukje.
Anneke is weer helemaal de oude maar nu begin ik met hoesten en verkoudheid. De temperatuur in Palamaner is heel aangenaam. Overdag tussen 25- 30 graden en vaak een lekker briesje. ´s Nachts is het zo koel dat we drie dunne dekens op bed hebben. Dit is voor ons ongekend. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt in India. De zon is fel en hoewel we veelal onder een baldakijn zitten krijgen we toch een licht verkleurd tintje.
Anneke heeft al een paar keer gezegd dat ze een behandeling krijgt als een vorstin en daar heeft ze gelijk in. We kunnen er moeilijk aan wennen. Bijvoorbeeld vanmiddag bij de lunch staan er twee meisjes naast onze tafel die het een eer vinden om voor ons fruit te mogen schillen. Wij mogen absoluut niets doen alleen mensen begroeten, egards in ontvangst nemen en belangstelling tonen. We hebben al veel tuiltjes bloemen in ontvangst genomen en worden omhangen met bloemenslingers en stola´s. We hebben een kastplank vol.
Bij een vorstin hoort een hofhouding en die is er ook.
Chetan is mijn personal assistent. Hij gebruikt mijn fotocamera om de bezoeken vast te leggen en maakt honderden foto´s per dag. Hij is altijd in de buurt wanneer ik iets nodig heb, zoals een vertaling geven wanneer een dorpsbewoner mij iets wil vertellen maar hij gaat ook met me mee wanneer ik een plasje wil doen want hij kan mij een geschikte plek aanwijzen en blijft dan op discrete afstand staan.
Anneke en Amitha hebben SahayaMary (program coördinator) als assistent. Zij draagt de tasjes van de dames, maakt namens Amitha foto´s en regelt plekken waar we kunnen rusten of wat eten. Ondertussen vangt ze alle telefoongesprekken voor Amitha op. Chetan is tevens onze chauffeur en brengt ons in een passende auto naar de dorpen. De dorpen liggen zo afgelegen dat de komst van zo´n mooie auto voor de kinderen aanleiding is om met z´n allen door de raampjes te gaan gluren.
Geld uitgeven lukt vrijwel niet. Wanneer Anneke een sari wil kopen blijkt dat de begeleidende dames telefonisch contact met het kantoor in Bangalore hebben gehad en wordt de rekening voor haar betaald.
Het begint op te vallen dat iedere keer als we ergens binnen komen mensen gaan staan ook mensen waar we al een aantal dagen mee op trekken.


Onderweg
Het verkeer is hier niet te beschrijven. Toch doe ik een poging. Veelal lopen mensen langs de weg, ook langs de snelweg maar die zijn er vrijwel niet. Voor grotere afstanden nemen mensen de bus. Omdat de bus goedkoop is rijden er veel bussen. De volgende fase van vervoer is een brommer. Meestal rijden mannen alleen maar er kan ook een heel gezin op. Eén kind voorop de benzinetank en een kind tussen de ouders in en ….. zonder helm. Er wordt heel veel gebruikt gemaakt van motorriska´s. Driewielige geel/ zwarte voortuigen met een tweetakt brommermotor. Er wordt betaald voor de afgelegde weg en niet per passagier. Dus hoe meer je vervoert des te goedkoper de rit wordt.
Onderweg maken we er een spelletje van te tellen hoeveel mensen erin zitten. Amitha kwam al een keer op 21 personen. Personenauto´s zie je niet zoveel maar wel veel vrachtwagens die soms abnormaal hoog zijn. Ik schat tegen de vijf meter. Dit kan alleen dankzij de afwezigheid van viaducten. In Bangalore worden er nu een paar aangelegd en die zijn idioot hoog. Het geheel aangevuld met fietsen, ossenkarren, op de weg liggende honden en loslopende koeien. Alles gaat kriskras door elkaar heen en het lijkt alsof degene die het hardst kan toeteren voorrang neemt. Omdat er nogal verschil zit in snelheid van de diverse voertuigen moet er veel worden ingehaald. Daarbij wordt er vrijwel niet gekeken of er een tegenligger aankomt. Luid toeterend en met lichten knipperend wringt men zich langs elkaar heen desnoods via de wegberm.