Madiga Palli en bezoek tempel en markt

Vrijdag 21 januari

Na een goede nachtrust vertrekken we deze ochtend naar Madiga Palli.
In 2009 kreeg ik een telefoontje van Rob Sudmeijer uit Zeewolde. Rob kent CSA Trust en is in het verleden in India geweest. Hij vertelt dat er elk jaar in september de Z(eewolde) tot Z(eewolde) loop in Zeewolde wordt gehouden. Een sportieve prestatie om op één dag honderd en tien kilometer te lopen langs de verschillende plaatsen in de Flevopolder. De organisatie besloot om dat jaar de opbrengst te doneren aan onze stichting Support CSA Trust. De opbrengst bedroeg maar liefst drieduizend euro! De organisatie wil het geld het liefst aan één dorp schenken. George besluit dat de bewoners van Madiga Palli de gelukkigen worden.
Madiga Palli is een gehucht waar de allerarmsten wonen ( de Dalits). Met het geld uit Zeewolde wordt een vrouwengroep en een preschool gestart dat tevens als studiecentrum (huiswerkbegeleiding) wordt gebruikt. Het is gehuisvest in een hindoetempel, de ruimte is klein en heeft maar twee muren en een dak. Dus eigenlijk niet geschikt maar er is te weinig geld om een eigen gebouw te laten bouwen.

Omdat Amitha terug moest naar Bangelore neemt Sahaya Mary de honneurs een paar dagen waar. Sahaya Mary is de programmacoördinator van CSA Trust. We worden op de traditionele wijze door de vrouwen begroet. Mary wijst ons erop dat de shawl, die we bij iedere bezoek krijgen en tijdens een ceremonie om ons heen wordt gedrapeerd, aan één kant bedrukt is. Het is de goedkope shawl. Hun begroeting en respect krijgen daardoor meer inhoud.
Mary vertelt het verhaal van Zeewolde. Er wordt hartelijk geklapt voor de goedheid van deze mensen en hun omzien naar de bewoners van Madiga Palli.
De kinderen van dit dorp geven een staaltje weg van hun danskunst. De grond dreunt onder het enthousiaste gestampt van de voeten. En de vrouwen dansen de mooiste dans die we tot nu toe gezien hebben. Later hoor ik van Amitha dat deze groep vrouwen heel goed samenwerkt.
In dit studiecentrum komen eenenzestig kinderen. De vrouwengroep bestaat uit zevenendertig vrouwen. De vrouwen zijn blij dat er hulp is zodat de kinderen nu niet meer op straat zwerven maar naar school gaan. Van het geld uit Zeewolde zijn schooluniformen en boeken gekocht. En worden op de preschool maaltijden verstrekt plus het salaris van de onderwijzer betaald.

Iedere vrouwengroep komt tweemaal per maand bij elkaar. In de eerste bijeenkomst worden een aantal zakelijke dingen afgehandeld. Met elkaar hebben ze afgespoken wat de contributie per maand is. Dat is het bedrag dat minst vermogende kan bijdragen. Meestal is het 10 R (€ 0,17) dit vermenigvuldigt met het aantal deelnemers is de pot voor een maand. Na het innen van de bijdrages spreken ze over waaraan het wordt besteed, bv. bij ziekte voor aanschaf van medicijnen. Het is echter een lening die in drie maanden moet worden terugbetaald. Met het kapitaal in de pot kunnen extra voorzieningen worden betaald, bv. een gebroken schoolraam vervangen. In de tweede bijeenkomst worden problemen besproken zoals; watervoorziening, straatverlichting of relatieproblemen.
Als we op bezoek gaan bij verschillende bewoners zien we hoe arm ze zijn. We komen in een huis waar acht mensen wonen. Het is tevens een naaiatelier. Eén man zit een blouse te naaien een andere man houdt de baby rustig. Mary vertelt dat de ene man mannenkleren naait en zijn broer dameskleding. Ze hadden geld voor één trapnaaimachine. Omstebeurt zitten ze nu achter de naaimachine.
In een huisje verderop bezoeken we het huis van de moeder van één van de teamleidsters. De moeder vertelt dat ze vierendertig jaar oud is. We geloven er niets van want haar dochter is twintig jaar. Het blijkt wel te kloppen ze is op twaalfjarige leeftijd getrouwd. De gezinnen hebben weinig geld en kunnen geen koeien of geiten kopen. Ze bewerken het land van een landlord en krijgen in natura uitbetaald. Wanneer ze iets over hebben proberen ze dit op de markt te verkopen om zo aan een klein beetje geld te komen.

Op de terugweg stoppen we bij een hindoe tempel. Het is geheiligde grond dus onze schoenen moeten uit. Het valt niet mee te lopen over steentjes, poep te omzeilen en toch door te lopen op de grond die erg warm is. In de tempel is een meeting gaande waarbij de pers aanwezig is. Wij kunnen doorlopen naar het meest heilige gedeelte waar een priester ons na enkele rituele handelingen een beetje water in de hand legt met de bedoeling dat we dit opdrinken. Stom, stom, stom ik houd mijn linkerhand voor. De priester sist “wrong hand”. Ik krijg alsnog een beetje gelig water op de rechterhand maar durf het niet op te drinken. Schielijk weet ik het weg te werken maar mijn begeleidsters hebben het gezien en giechelen het uit. Het loopt goed af onze beloning voor het bezoek is een maaltijd in krantenpapier. De begeleiding eet hier smakelijk van en gooit na de consumptie de krant gewoon op de grond. (toch niet zo heilige grond?) We vallen als groep op en één man wil er meer van weten. Na enig over en weer gepraat blijkt hij verslaggever van een krant te zijn en wil hij een stukje met foto plaatsen. Gratis reclame is altijd goed.

Terug in Palamaner bezoeken we de plaatselijke markt. Op grote verhoogde betonnen blokken zitten kooplieden te midden van hun koopwaar. Er is veel groenten en fruit te koop. Hier zien we thambulam in verschillende vormen liggen. Het is een soort drugs dat gekauwd wordt en het geeft een rode aanslag op de tanden. Zie foto bij verslag GT Palli. Dit kind krijgt het van haar grootmoeder. We kopen nog een lungi, rokje voor mannen, en in een speciaalzaak een sari voor Hare Majesteit.