Donderdag - Kinder Care Special School

Amitha is gisteren naar Bangelore vertrokken dus vandaag sta ik er alleen voor. Ik vertrek om negen uur met de auto naar school. Die ligt hier vijf minuten wandelen vandaan maar er wordt geen enkel risico gelopen. Ook de kinderen van de zorgboerderij gaan met de bus naar school.
Ik heb er zin in!

Vol verwachting kijken de meisjes als ik binnenkom. Ze zijn al volop met de strijkkralen bezig en willen de voorwerpen die ze hebben gemaakt gestreken hebben. Sommige meisjes willen oorbellen. Aruna komt met metaaldraad en na wat prutsen vinden we het resultaat goed.
Waar wij gereedschap gebruiken wordt hier met de handen gedaan dus ook piepkleine ringetjes maken voor de oorbellen.

Van Balaji heb ik een rode baal stof gekregen waar ik tasjes van kan maken. Naar aanleiding wat ik gisteren van Kavitha heb gezien, (ik dacht dat ze Havina heette) denk ik dat ze vandaag zelfstandig aan de gang kan.
Ik doe voor hoe het patroon op de stof gelegd wordt en laat Kavitha de rest doen.
Ik moet wel een beetje lachen als de stof die ik op tafel heb gelegd op de grond beland.
Al het werk wordt zittend op de grond gedaan en daar wijken ze niet van af. Ach, wij doen de dingen ook op onze manier. Ik merk wel dat op de grond werken voor mij niet gebruikelijk is, ik kan niet zo snel opstaan en mijn botten worden stijf.
Tot mijn stomme verbazing komt er opeens een elektrische Singer naaimachine te voorschijn. Aruna, de leerkracht gaat met Kavitha aan de gang en ik met de andere meisjes. De tijd vliegt en voordat ik het in de gaten heb is het kwart voor een. Tijd om te lunchen en Piet Jan zijn verhaal te horen.

Omdat Aruna gevraagd heeft of ik 's middags weer kom ga ik met veel plezier na het eten weer terug. Als ik het schoolplein op loop zie ik dat Balaji met de kinderen aan het spelen is. Hij heeft de parachute, dat is een grote ronde lap met handvaten eraan, gepakt. Deze parachute is tijdens het bezoek in Ermelo, door de bewegingsagogen van het Keerpunt ('s Heerenloo, Ermelo) aan de Kinder Care Speciale School geschonken. Minstens tien kinderen houden de stof vast. De bal die in de parachute ligt vliegt heen en weer. De kinderen zijn zo enthousiast en ongecoördineerd dat de bal regelmatig met een boog de parachute uitvliegt. Maar dat mag de pret niet drukken. Balaji maakt het spel nog drukker en de kinderen gillen het uit van de pret.

Als ik de klas binnenkom is Kavitha volop bezig en Aruna met de andere vier meisjes. Aruna wil graag dat de naailessen goed verlopen en doet nog volop voor hoe er genaaid moet worden.
Gelukkig gaat ze op mijn suggestie in om de meisjes te laten naaien zodat ik kan zien wat ze kunnen. Ook deze meisjes hebben het naaien in zich. Ik heb nog twee weken de tijd!!

Om zes uur gaan we met Balaji shoppen. De winkels zijn hier tot tien uur open. Nou winkels! Het zijn allemaal garages die volgepropt zijn met artikelen. En ieder zijn specialiteit. Ik wil voor de meisjes een eigen schaar, spelden en garen hebben en klittenband. Ik heb de woorden in het Engels opgezocht en aan Balaji gegeven. Maar wat is klittenband....gelukkig heeft Piet Jan zijn sandalen aan en kan hij het laten zien.
Ik wil ook nog een tang voor het metaaldraad hebben. Balaji vraagt hier en daar en uiteindelijk komen we bij de Bazar, de Action van Palamaner. Hier hebben ze een tang, niet zo'n goede kwaliteit maar goed genoeg.
Om bier te kopen moeten we een trap af waar in een winkel sterke drank verkocht wordt. De verkoper staat achter een draadhek. Waarschijnlijk om zichzelf te beschermen. Je kan een halve glas sterke drank kopen of een fles. Het ziet er onguur uit en ik ben blij dat Balaji bij ons is.

En dan...Baliji heeft ons uitgenodigd om ergens te gaan eten. Het lijkt ons erg leuk en het is een goede gelegenheid om Balaji even van zijn werk af te halen. Even te laten ontspannen want Balaji werkt altijd behalve als hij ligt te slapen.
Hij neemt ons mee naar een restaurant waarvan hij denkt dat we het leuk vinden en goed kunnen eten. Het is Mrs en Miss Idly, de Mac Donald van India!
Wij vertrekken geen spier en proberen er achter te komen wat we kunnen eten. In ieder geval patat met kaas. Piet Jan krijgt zoete rijst met champignons en mij lijkt de vegetarische groenteschotel lekker. Balaji vertelt uitdrukkelijk no spicy!!!! Vol verwachting wacht ik af. De schotel ziet er mooi uit maar...bij de eerste hap weet ik niet hoe snel ik een slok water moet nemen. De ober kijkt beteuterd toe en begrijpt niet dat ik het te scherp vind. Het gerecht wordt weer terug gestuurd. Er zal opnieuw een nieuwe schotel gebracht worden. Bij de eerste hap springen de tranen me in de ogen. Volgens mij is het dezelfde vegetarische schotel!! Nu komt de manager erbij. Balaji legt uit dat we geen scherp gekruid eten willen. Er wordt me een derde kans aangeboden maar ik bestel nog een portie patat, dat lijkt me veiliger. Met ons vieren, de chauffeur eet ook mee, moeten we enorm om de hele situatie lachen.
Met een lekker ijsje sluiten we de maaltijd af en keren weer huiswaarts.