Backwaters deel 2

Backwaters (slot)

Vandaag hebben we onze driedaagse vaarreis afgesloten. Heerlijk relaxt varen met prachtig mooi weer.
Wel deden we enkele rare ontdekkingen. We wilden ons wassen maar het water was op. Geen probleem volgens de bemanning. Het is over vijf minuten opgelost. De motor werd gestart en de tank liep vol. Daar wilde ik meer van weten. Het blijkt dat tussen plafond en dak een watertank zit die gevuld wordt met het buitenwater. Dus daar douchen we en poetsen we onze tanden mee. Gisteren schreef ik nog over een meisje dat aan de kant haar mond spoelt. (?!) Het enige verschil is dat het water bij ons uit een kraan komt.
Nog een avontuur: Tussen het plafond en dak vliegen regelmatig duiven naar binnen. Ook grote brutale kraaien varen vaak een stukje mee. Op een avond als wij op de voorplecht lekker zitten te eten is er ongewoon veel rumoer boven het plafond. Terwijl ik een grapje maak over wat het zou kunnen zijn zien we een dikke rat lopen. Hij was nog banger voor ons dan wij voor hem. Nog meer van dit soort verhalen? We hebben al enkele keren logees op onze slaapkamers gehad. Anneke is als de dood voor ze. Ze roept anderen erbij die bezweren dat ze 100% onschuldig zijn maar zij wil niet gaan slapen voordat ze verwijderd zijn. Ik zal een foto van zo’n monster hierbij plaatsen. Eng hé?
Vanmorgen wilde Anneke nog graag een lekker kopje koffie. Helaas dat kon niet meer. Wat bleek, de melk was op maar M’dam geen probleem, we leggen de boot aan de wal en kopen ergens melk. Zo gezegd zo gedaan. Gewoon door een hyacintveld varen want daar zijn er echt teveel van (kosten in Nederland €2,95 per plant!) en zoals gewoonlijk wordt de boot op zijn janboerenfluitjes aangelegd. Maar dat mag de pret niet drukken. De jongens gaan op pad en wij lopen er achteraan. Ik weet niet of dat helemaal de bedoeling is maar we hebben wel even zin om, na al dat zitten, even in beweging te zijn. Het is een stukje van een kwartier en tot onze verbazing komen we in een redelijke plaats uit. De jongens lopen de winkel binnen en wij… blijven mooi buiten staan anders moet er extra worden betaald.
Op de terugweg zien we bij een huisje een vrouw kokosvezels spinnen. Ze heeft het kokos in een schort omgebonden en met een elektrisch aangedreven fietswiel spint ze eerst het garen en twijnt daarna draad.
Het gebeurd op dezelfde manier als bij de touwslagerij in Elburg. Het verschil is dat in Elburg honderd meter tegelijk wordt gemaakt en deze vrouw kan maar tien meter tegelijk maken. Haar erf is niet groter! We vragen of ze er veel mee verdient. Honderd strengen van 10 meter voor 138 roepies, dat is nog geen euro! Daarna varen we verder over het meer met op de kant allemaal grote vakantieparken. We overnachten op de plaats van bestemming. De jongens zijn uitgelaten vrolijk dat ze weer thuis zijn.

Vanmorgen exact op tijd (9.00 uur) verscheen de taxi bij de boot om ons weg te brengen. De rit verliep niet zoals we gehoopt hadden. Via internet had ik naar onze bestemming en de tijdsplanning van de rit gekeken. Bijna 90 km en iets meer dan 1,5 uur rijden. Ik had nog aan de chauffeur gevraagd Greenberg Holyday Resort? En hij had op zijn Indisch geschud wat meestal “ja” betekend. Na een uur rijden krijg ik sterke vermoedens dat er iets niet klopt. We stonden vast in het centrum van Cochin. Onze ervaring is dat er met (veel) taxichauffeurs niet goed te communiceren valt. Zo ook deze chauffeur. Hij was drukdoende met zijn mobiele telefoon en raadpleegde notities. Opeens ontdekte we dat hij aan het bellen was met iemand die aan de overkant op het trottoir stond. Ze waren elkaar aan het duidelijk maken waar er geparkeerd kon worden. Dit bleek een aardige man te zijn die vertelde dat we bij het kantoor van Greenberg Holiday Resort waren en dat een andere taxi ons verder zou brengen. Deze taxi was de afgesproken taxi die drie dagen bij ons zou blijven. Met mijn opmerking dat ik dit een rare gang van zaken vond. Eerst 40 km naar het noorden en dan 90 km naar het oosten haalde hij zijn schouders op en glimlachte de opmerking weg. De kennismaking met de nieuwe chauffeur verliep niet goed, hij wilde ons eigenlijk geen hand geven. Via de hotelmedewerker vroeg hij aan ons 1500 roepies om diesel te kunnen tanken. Na enig heen en weer gepraat dit maar gegeven. De rit verliep hopeloos. Hij wilde niet praten, gaf geen enkele service en behandelde ons alsof we er niet waren. Na een goed uur rijden begon ik te twijfelen aan zijn koers. M.i. ging hij teveel naar het noorden. Gelukkig had ik de GPS binnen handbereik en kon ik nagaan wat er gebeurde. Mijn vermoeden bleek te kloppen. De chauffeur ging steeds beroerder rijden en raakte meer gefrustreerd. Om de haverklap ging hij de weg vragen en altijd was het antwoord rechtdoor. Tegen 13.00 uur kreeg hij een ander antwoord “terug”.
Op de GPS zag ik dat we 40 km te veel naar het noorden waren gereden. Inmiddels ontdekte we wat de oorzaak van het omrijden was. Dat deze man de weg niet kende wisten we al maar hij kon ook geen verkeersborden lezen! Anneke en ik hadden al enkele keren een reclamebord van het hotel gezien met de afstand erop. De chauffeur zag ze niet en vroeg nog steeds de weg. Tegen 15.00 uur kwamen we bij het hotel aan. Gezellig keuvelend met de manager van het hotel liep hij mee naar ons huisje. Anneke opperde: “Hij zal toch niet denken dat hij bij ons kan blijven slapen?” De manager mompelde namens de chauffeur een vraag die ik niet verstond. Op mijn verzoek herhaalde hij deze duidelijker: “De chauffeur vraagt of hij 100 roepies kan krijgen voor een ontbijt?” Na de vervelende rit en het duidelijk negeren van ons, wat we in India nog niet eerder zo hebben meegemaakt, besluiten we af te zien van de overeenkomst met deze chauffeur en de rest van de dagen geen gebruik te maken van zijn diensten. Terstond heeft James na ons telefoontje een andere chauffeur voor ons geregeld.
Gelukkig ziet het huisje er goed uit, zelfs een warme douche en het personeel is erg vriendelijk.
We ontdekken dat we niet kunnen internetten, geen probleem. We mogen gebruik maken van de computer van de receptie. Kunnen we toch ons verhaal misschien plaatsen. ’s Avonds eten we Chinees eten wat op zijn Indisch is klaargemaakt. Maar het smaakt goed na al het scherpe eten van de afgelopen dagen.
Door al het gedoe met de chauffeur slapen we slecht.