Terug naar de grote stad, 3 januari 2012
Door: annekeCSAtrust
Blijf op de hoogte en volg Anneke
04 Januari 2012 | Nederland, Amsterdam
Na enig haastig inpakken en een uitgebreid afscheid van iedereen in Palamaner, waarbij we ook de school bezochten, werden we samen met Balaji per minibusje naar het vermeende busstation gebracht. Daar bleken echter alleen de bussen te stoppen die juist niet naar Bangalore gingen, maar de andere kant op, waarna we terugreden naar Palamaner en daar werden afgezet op het hoofdkruispunt. Dat is een soort verkeersgekkenhuis, terwijl langs de kant van de weg allerlei mensen een klein handeltje hebben. Iemand repareert tassen en schoenen, een ander verkoopt fruit of bloemen, er was iemand die op een houtvuurtje in een kar maiskolven aan het roken was, mensen draafden heen en weer met bouwmaterialen, voer voor koeien en geiten, waterkannen en –flessen, er worden kaartjes verkocht voor iets wat wij niet kunnen bevroeden en gelukkig is er vlakbij ook nog een openbaar urinoir, waar ik alleen uit nieuwsgierigheid gebruik van maakte. Naast je staat dan een heel klein mannetje iets uit te rochelen en je staat bovendien met je voeten in een dikke laag chemische poeder, want het moet allemaal wel behapbaar blijven. De lucht is, wat je er van kan verwachten en iedereen kijkt belangstellend toe welke boodschapje je offert aan deze betonnen goot met zijmuurtjes.
De bus zou om kwart over tien vertrekken, dus zetten we zolang onze bagage in een hoekje van het overkapte wachthok. Daar zat al wat wachtend volk, slapend, rokend, koffie of thee drinkend, er zat een mevrouw bloemen te rijgen en er zaten twee jongbejaarden, die deze plek duidelijk gebruikten als hangplek voor ouderen. Om elf uur hadden we al koffie gedronken, een praatje gemaakt met de politieagent die het verkeer regelde op het kruispunt en hem losse euromunten gegeven voor zijn oudste zoontje, terwijl intussen zowel de temperatuur als de hoeveelheid benzinedampen en stof zienderogen toenamen. Om half twaalf kwam een chauffeur van CSA Trust de slinger brengen, die ik als cadeautje had gehad voor de tweedaagse training en vergeten was. Om kwart voor twaalf had ik een pijp gerookt en een van de wachtende Hindoes uitgelegd dat ik daarmee geen goden vereerde, noch wierook stookte, maar dat het goede Deense pijptabak was en tot mijn spijt het laatste restje. Hij wilde wel even proeven, zei hij, en nam een klein hapje. Zo te zien viel dat wat tegen: de tabak smaakte minder dan het rook. Tegen twaalf uur kwam de bus, dus prima op tijd en konden wij genieten van de luxe van airco, een goede stoel en een Bollywoodfilm, want we reisden per luxebus. Daar wordt niet zoveel gebruik van gemaakt, omdat de prijs beduidend hoger is dan die van de gewone lijnbussen, die bij ieder gehucht stoppen en die volgeladen worden met alles wat maar denkbaar is. Normaal overbrug je de afstand van Palamaner van Bangalore in een uur of zes voor ongeveer zestig roepies (=90 eurocent), wij betaalden voor deze extreme luxe 230 roepies (=3, 15 euro) en schaamden ons daar wel een beetje voor, want voor de omgeving hang je daarmee toch wel een beetje de patser uit. Maar we waren wel in twee uur in Bangalore, luchtgekoeld en uitgerust.
Ik heb met belangstelling gekeken naar de Bollywoodfilm. Wat heb ik begrepen, want ik kon niets verstaan? Er was een uitbundig mooi meisje, dat verscheurd werd tussen de belangen van twee verschillende families. Zij zou worden uitgehuwelijkt aan een klein griezelig kereltje, dus de eerste conclusie was dat dit wel niet zou gebeuren, want er was ook een sympathiek ogende figuur in het spel, begenadigd met brains and balls, die haar telkens weer redde van allerlei onduidelijke figuren die haar wilden ontvoeren of haar bedreigden. Als een duveltje uit een doosje kwam hij dan uit het niets opdraven om de aardige macho uit te hangen. De diverse scenes werden onderbroken door groepsgezang en dans, de mannen en vrouwen apart. Na twee uur film werd er eindelijk gekust, maar dat zag weer een van de tantes van een van de families en daarmee brak opnieuw een hoop ellende uit in de familie. Dat heb ik helaas niet meer kunnen volgen, want toen moesten we de bus uit. Dergelijke films worden opgeleukt met Goor-en-Geerachtige figuren, die bij het kijkende publiek voor een hoop hilariteit en gegiechel zorgen, de boeven zien er heel boefachtig uit en ja, de held….dat is een extra held. Ook in deze bus zie je dan kleine meisjes zwijmelen bij zoveel heldendom.
Eenmaal in de stad namen we een stadsbus en moesten vervolgens nog vijf minuten lopen voor we bij het huis van George en Amitha aankwamen. Balaji beleef nog even wat eten en ging daarna weer terug naar Palamaner. Ter afscheid gaven we hem een stevige led-hoofdlamp, iets wat hij prima zou kunnen gebruiken bij zijn werk. Wij bereidden ons voor om naar de stad te gaan om wat inkopen te doen, met name kleine dingetjes die in Nederland verkocht zouden kunnen worden ten bate van de kinderen in Palamaner. We mogen twintig kilo per persoon meenemen en als je je beperkt tot lichte zaken, kun je behoorlijk veel verstouwen. We namen Amitha en Latha mee om voor ons over de verschillende prijzen te onderhandelen en ik moet zeggen: ze gingen tot de bodem. Zelfs als ik dacht dat wel het uiterste bereikt zou zijn, praatten ze nog een flink aantal roepies van de rekening af. Leuk om te zien en voordelig, want je kunt meer besteden voor de stichting voor minder geld. Zelf keken we onze ogen uit in al die winkeltjes, want er is zoveel dat het je gaat duizelen. ‘s Avonds laat gingen we terug per motortaxi, de bekende gele driewieler. Ook dat lukte pas na stevig onderhandelen over de prijs, want volgens ons rekenden de chauffeurs een prijs per kilo te vervoeren gewicht en wij hadden daarbij niet echt een bescheiden inbreng. Maar het lukte en ik vond het een sensationele manier van jezelf laten vervoeren.
-
04 Januari 2012 - 10:23
Jan Van Der Boom:
Het ziet er naar uit dat het een goede reis is geweest. Fijn. Kom veilig weer thuis. De lente is hier al aangebroken en nog even en de boemen hebben bladeren. Kom snel, om dit alles dus nog mee te maken. -
04 Januari 2012 - 11:12
Wout Van Veen:
mooi kleurrijk reisverslag. Je ziet het a.h.w. voor je ogen gebeuren. En de foto's brengen het "verkeersgekkenhuis" mooi in beeld! Goede reis terug naar Nederland!
-
04 Januari 2012 - 15:04
Hermien:
Jullie zijn in ieder geval goed aangekomen bij George en Amitha.
Hebben jullie ook goed geslapen of denderde er weer treinen vlak langs jullie oren?
Vannacht vangt de terugreis weer aan.
Ik wens jullie een goede reis en hoop jullie morgenmiddag goed en gezond aan te treffen op Schiphol.
-
04 Januari 2012 - 16:21
Aafke En Kees Koops:
Na de 'aanvaring' van Anneke en Aafke zijn we gaan zoeken en lezen. Maar daar ben je niet zo maar mee klaar. Een compleet boekwerk is het. Betrokken en nauwkeurig verhaald. Interessant om te lezen dat de reis ook resultaten opleverd. De 'praktische' jongens uit Ermelo die van wanten weten. En toch meedoen met de cultuur van India. En zo hoor je ook als gasten te gedragen. Het beeldversla ook super, jammer dat je naar de geuren moet gissen, alhoewel je in de verbeelding dat best kunt.
Mannenbroeders een goede thuisreis en een behouden aankomst in Nederland gewenst. -
04 Januari 2012 - 19:24
Jack:
Het zit er al weer op. Jullie hebben ons een mooi verslag gegeven van jullie belevenissen en werkzaamheden. Goed werk dat jullie namens de stichting daar gedaan hebben.
Alvast een heel goede reis en tot spoedig ziens!! -
05 Januari 2012 - 06:24
Jenny Stolk:
Een goede reis terug, maar dat zullen jullie vast pas lezen als je al terug bent. Beter is dus:
Welkom thuis.
groetjes
Jenny -
05 Januari 2012 - 07:36
Amitha And George:
The two Dutch boys have been reached to airport and wished a pleasant journey home...For sure it was an adventure for both without their darling wives...But they did well and survived the spicy food, the weather, the various cultural shocks...More than all the training for staff ...Thank you very much for everything and the support of each one of you directly and/or indirectly to our work through CSA Trust :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
