Boven op de berg

Greenberg Holiday Resorts

Mijn verwachting was dat we naar een klasse hotel zouden gaan met alle moderne voorzieningen. Nu het is klasse voor Indische begrippen. Maar voor ons…. We zitten zo hoog op een berg dat de mobiele telefoon hier geen bereik heeft en voor internet moeten we naar de receptie waar een oude computer staat. Niks wireless e.d.
Het hotel is een restaurant met tegen de helling aan een aantal ronde cottages onder schaduwrijke bomen. Leuk en lekker koel. Verder waait het hier veel en dat is aangenaam. Ik realiseer me dat we zolang we India zijn we nog geen regenbui hebben gehad. Dat zal in Nederland wel anders zijn. We hebben zelfs geen jas of een trui bij ons. ’s Avonds slaan we één van de gekregen stola’s om. Overdag zien we vaak mensen met een paraplu lopen maar dat is tegen de zon.
De nieuwe chauffeur is gearriveerd en is een verademing in vergelijking met de vorige. Woensdag hebben we een ritje in de omgeving gemaakt. Extra service van het hotel was dat we één van mensen van de beveiliging ( in uniform op slippers) meekregen omdat deze bekend is in de omgeving. Hierdoor werd het nog leuker. Hij wist allerlei kleine paadjes en plukte bijzondere planten voor ons die we konden ruiken en waarvan hij de toepassing wist als geneeskrachtig middel. We gingen naar de Kalamavudam die door Canadezen is gebouwd en aan weerzijden streng door politie wordt bewaakt. Je mag er zelfs geen foto van nemen. Het is een indrukwekkend gezicht. We hebben weer een adelaar gezien en een squirrel. Dinsdag zagen we een grote olifant maar dat was een tamme die gebruikt werd als tractor. Hij moest bomen uit het bos slepen.
Ons tempo ligt nu een stuk lager. Even geen drukte aan ons hoofd. Die George heeft dat slim bedacht. Eerst ons volstoppen met een overdosis ervaringen en daarna alle tijd geven om te reflecteren en als huiswerkopdracht; commentaar leveren op zijn plannen voor de komende jaren. Eigenlijk verlangen we terug naar Palamaner. Dit was een heel eenvoudig leven met allemaal lieve mensen in een heerlijke omgeving. Nog even geduld a.s. zaterdag gaan we er weer heen.

Dinsdag toen we uren achtereen over stoffige wegen reden en alles grauw en lelijk was door het stof, al die duizenden mensen op straat, alle rommel langs de weg, het verkeer dat met een enorme herrie kriskras door elkaar heen raasde, toen verlangde ik naar Canada. Canada waar alles schoon en keurig opgeruimd is, het gedrag in het verkeer bijna over correct is en de ruimte onbeperkt lijkt. Dit India is voor ons geen land om in te wonen.
Het eten gaat tot nu toe nog steeds goed. We krijgen bijna altijd eten dat door ons te verdragen is. Nog geen Imodium gebruikt. Maar we worden het wel een beetje zat de geroosterde sandwiches met jam. O, geef mij een lekker vers kapje pompoenbrood van Bakker Bart met kaas!

Donderdagmorgen.
Na een heerlijk Europees ontbijt gaan we eerst naar de receptie om te internetten. Helaas de oude computer heeft het begeven. Nu raken we verstoken van berichten uit Nederland terwijl we elke dag nieuwsgierig zijn wie er nu weer heeft geschreven. Het houdt het heimweegevoel mooi buiten de deur.
We zijn de hele dag aan het rijden geweest. Veel haarspeldbochten, het record is twaalf bochten achter elkaar. We zien veel theeplantages en op afstand lijkt het net broccoli. De theestruik kan honderdvijftig jaar oud worden, dat levert aardig wat kopjes thee op. De chauffeur heeft er veel plezier in om ons rond te rijden en hij vertelt ook veel. Hij brengt ons naar bijzondere bezienswaardigheden zoals bergen die zo rond zijn als een halve voetbal en alleen met gras zijn begroeid, naar een dennenbomenbos wat erg oud is gezien de lengte van de bomen. Maar het is een aangeplant bos, want de bomen staan keurig in gelid. Het bijzondere aan dit bos is dat er met enige regelmaat een Bollywoodfilm opgenomen wordt. De chauffeur heeft oog voor de natuur, hij brengt ons boven op een berg (1000 m) om het uitzicht te bewonderen. Wat ons opvalt, is dat we alleen de stilte horen. Geen auto’s, geen vliegtuigen en geen bellende mensen. Dit is onmogelijk in Nederland en we genieten intens dat het stil is. We vervolgen onze weg naar de pelgrimsbergen. De moslims, hindoes en de christenen hebben een eigen berg waar ze een pelgrimstocht naar kunnen ondernemen. Op de “christelijke berg” is een kruiswegstatie uitgezet naar de top. De beelden in de omgeving zijn superkitsch. De statie gaat over rotsblokken en we zien ervan af om op onze slippers of blote voeten (de rotsen zijn erg heet) naar boven te lopen.
We ontmoeten op de berg twee busladingen jonge knapen gekleed in een roze sportshirts. Met de begeleider raken we aan de praat en hij blijkt priester te zijn aan een seminarie. Hij hoopt dat al deze jongens toekomstige priesters worden, maar verzucht hij, er zullen nog veel afvallen want ze hebben nog vier jaar studie voor de boeg. Vandaag hebben ze een vakantiedag en mogen voor deze gelegenheid in vrijetijdskleding op stap naar de pelgrimsberg. Waar vind je nog zulke volgzame knapen.

Nu ik over de berg schrijf denk ik eraan dat wij, op de Backwaters op dinsdagmorgen, om half zes recht overeind in bed zaten. De geluidsinstallatie van het roze zusje van de Maranathakerk liet, 20 minuten lang, keihard opwekkingsliederen horen. In Kerala is 20% van de bewoners christelijk. De bewoners in de omgeving, veel Hindoestanen hebben daar blijkbaar geen bezwaar tegen.

We vervolgen onze weg en in een 4 sterren restaurant gebruiken we onze lunch. Wij eten een sandwich met kip en de chauffeur een overheerlijk uitziende Kerala-maaltijd die, bij navraag, zeer spicy is. We vertrekken daarna richting hotel. Weer moeten we al die haarspeldbochten door en Anneke kan er niet zo goed meer tegen. Ze is blij als we arriveren. Maar het was een goede dag en we hebben veel van de omgeving gezien. Vandaag vertrekken we naar Cochin en daarna verder met het vliegtuig naar Bangelore.