James Joseph
Door: annekeCSAtrust
Blijf op de hoogte en volg Anneke
29 Januari 2011 | Nederland, Amsterdam
Vrijdag 28 januari.
We raken het gevoel voor de dagen helemaal kwijt. We reizen wat af. Eerst naar Palamaner en de dorpen in de omgeving en dan heen en terug naar Tanuku. We zijn amper een dag in Bangelore maar doen alvast inkopen voor Henk en voor onze stichting. Hebben we dat alvast in huis. De verleiding is groot om veel mee te nemen want we zien leuke dingen die niet duur zijn. Toch moeten we ons zelf beperken. Maar shoppen in Bangelore is erg leuk!
Vrijdagmorgen hebben we eerst een overleg met George. Hij is erg nieuwsgierig hoe onze ervaringen van de afgelopen twee weken zijn. Daarna volgt er een uitleg over de komende week. Je hebt gelijk hoor Jan, de afgelopen weken waren erg intensief maar nu gaan we een week rustig aan doen. Alles laten bezinken wat we gezien en gehoord hebben. Eén ding weten we zeker. George is een man met heel veel ideeën en erg actief. Wij hebben gezien wat dat voor resultaten geeft en wij zijn diep onder de indruk. We zien dat het geld van de donateurs heel goed besteed wordt.
Om 12 uur vertrekken we met de auto naar het vliegveld. We vliegen om half 2 naar Cochin en blijven een half dagje bij James, de broer van George. Hij haalt ons van het vliegveld op. Tien jaar geleden hebben wij bij James gegeten. Wat toen indruk maakte was dat James zijn eigen koe bij huis had voor de melk in de koffie. We rijden door Cochin maar herkennen niets. De hoofdwegen zijn geasfalteerd en dat is beter dan in Bangelore. Met verbazing zien we dat een agent sommeert op te stoppen maar dat circa zes auto’s nog even snel doorrijden. Het blijft voor ons onduidelijk aan welke regels men zich houdt. Gelukkig kunnen we nu, na heel veel ritjes met Chetan, wat relaxter in de auto zitten.
We worden bij James zeer gastvrij ontvangen met kokosmelk. James lijkt qua gedrag erg op George en dat doet vertrouwd aan. Hij praat wel erg vlug. Maar op ons verzoek wil hij wel wat langzamer spreken. Nu kunnen we hem beter volgen.
James is erg geïnteresseerd hoe zaken in Nederland geregeld zijn. Naar aanleiding van onze foto’s is er veel gesprekstof. Dan wil hij opeens alles buiten laten zien. Hij is trots op zijn huis en omgeving en ons lijkt het een droomplekje om te wonen. Zijn koe heeft hij verkocht want je kunt nu goede melk in India kopen. James laat ons eerst de tuin met bloemen zien want dat is de trots van de vrouw des huizes. Dan volgt een rondleiding door de groentetuin. We zien een hoop dingen die we niet kennen maar we krijgen een gedegen uitleg. Hij plukt voor ons nog even een verse ananas volgens hem is dat de lekkerste ananas die je kan eten.
Hij woont dicht bij een rivier die getijden kent. Het is een lagune met brak water. Natuurlijk willen wij dit graag zien. Toen hij de grond in 1980 kocht was het gebied nog een eiland waar regelmatig stukken van onderliep. Tegenwoordig is dat gelukkig een stuk minder waardoor de prijs van de grond omhoog is gegaan.
Op de terugweg komen we langs de buren. James wil ons graag even voorstellen. We gaan erop in want hij is blij met zijn bezoekers en wil dit graag delen met zijn buren.
Hoezo afspraak maken? In India loop je bij je buren binnen wanneer je dat wilt en krijg je ook nog wat lekkers aangeboden. Als het etenstijd is volgt er een uitnodiging om te blijven eten. Kunnen wij nog wat van leren! Ook nu worden we door wildvreemde mensen uitgenodigd om mee te eten, maar we wimpelen het af. James zijn vrouw mag graag koken en heeft haar best gedaan om een goede maaltijd voor ons te maken.
Het gesprek met de buren verloopt gezellig in het plaatselijk dialect en Engels. De familiebanden in dit huis zijn erg stevig. Het is weekend en de twee dochters zijn met man en twee kinderen bij hun ouders op bezoek. Dit gebeurt elk weekend. Als het donker wordt, bij zonsondergang, wordt er een olielampje en wierook aangestoken. We weten niet waarom dit gebeurd, maar misschien weet Leen, de kenner over India, het antwoord. Nadat we de schoonzoon die inmiddels is gearriveerd, begroet te hebben nemen we afscheid.
Het eten ziet er verrukkelijk uit. Je kan zien dat er met liefde is gekookt. Gelukkig wordt het niet erg gevonden dat ik niet alles eet. Sommige hapjes zijn nog te scherp voor mij. James moet erg lachen als ik daardoor tranen in mijn ogen krijg.
Na het eten gaan we op de computer van James onze weblog bekijken. Er is al vijfduizend keer gekeken! Voordat we vanmorgen vertrokken hebben we het verslag over de school van Tanuku op de site geplaatst. Misschien was er op school de mogelijkheid om te kijken. Ik had Joëlle en Tobias, onze kleinkinderen die naar de Ireneschool gaan, een briefje gestuurd dat ik het artikel zou plaatsen. Tot onze verrassing was er een snelle reactie van groep acht. We zijn er heel blij mee.
Later op de avond maken we kennis met de dochter des huizes. Het is heel gezellig, maar we besluiten toch om half 10 naar bed te gaan.
We raken het gevoel voor de dagen helemaal kwijt. We reizen wat af. Eerst naar Palamaner en de dorpen in de omgeving en dan heen en terug naar Tanuku. We zijn amper een dag in Bangelore maar doen alvast inkopen voor Henk en voor onze stichting. Hebben we dat alvast in huis. De verleiding is groot om veel mee te nemen want we zien leuke dingen die niet duur zijn. Toch moeten we ons zelf beperken. Maar shoppen in Bangelore is erg leuk!
Vrijdagmorgen hebben we eerst een overleg met George. Hij is erg nieuwsgierig hoe onze ervaringen van de afgelopen twee weken zijn. Daarna volgt er een uitleg over de komende week. Je hebt gelijk hoor Jan, de afgelopen weken waren erg intensief maar nu gaan we een week rustig aan doen. Alles laten bezinken wat we gezien en gehoord hebben. Eén ding weten we zeker. George is een man met heel veel ideeën en erg actief. Wij hebben gezien wat dat voor resultaten geeft en wij zijn diep onder de indruk. We zien dat het geld van de donateurs heel goed besteed wordt.
Om 12 uur vertrekken we met de auto naar het vliegveld. We vliegen om half 2 naar Cochin en blijven een half dagje bij James, de broer van George. Hij haalt ons van het vliegveld op. Tien jaar geleden hebben wij bij James gegeten. Wat toen indruk maakte was dat James zijn eigen koe bij huis had voor de melk in de koffie. We rijden door Cochin maar herkennen niets. De hoofdwegen zijn geasfalteerd en dat is beter dan in Bangelore. Met verbazing zien we dat een agent sommeert op te stoppen maar dat circa zes auto’s nog even snel doorrijden. Het blijft voor ons onduidelijk aan welke regels men zich houdt. Gelukkig kunnen we nu, na heel veel ritjes met Chetan, wat relaxter in de auto zitten.
We worden bij James zeer gastvrij ontvangen met kokosmelk. James lijkt qua gedrag erg op George en dat doet vertrouwd aan. Hij praat wel erg vlug. Maar op ons verzoek wil hij wel wat langzamer spreken. Nu kunnen we hem beter volgen.
James is erg geïnteresseerd hoe zaken in Nederland geregeld zijn. Naar aanleiding van onze foto’s is er veel gesprekstof. Dan wil hij opeens alles buiten laten zien. Hij is trots op zijn huis en omgeving en ons lijkt het een droomplekje om te wonen. Zijn koe heeft hij verkocht want je kunt nu goede melk in India kopen. James laat ons eerst de tuin met bloemen zien want dat is de trots van de vrouw des huizes. Dan volgt een rondleiding door de groentetuin. We zien een hoop dingen die we niet kennen maar we krijgen een gedegen uitleg. Hij plukt voor ons nog even een verse ananas volgens hem is dat de lekkerste ananas die je kan eten.
Hij woont dicht bij een rivier die getijden kent. Het is een lagune met brak water. Natuurlijk willen wij dit graag zien. Toen hij de grond in 1980 kocht was het gebied nog een eiland waar regelmatig stukken van onderliep. Tegenwoordig is dat gelukkig een stuk minder waardoor de prijs van de grond omhoog is gegaan.
Op de terugweg komen we langs de buren. James wil ons graag even voorstellen. We gaan erop in want hij is blij met zijn bezoekers en wil dit graag delen met zijn buren.
Hoezo afspraak maken? In India loop je bij je buren binnen wanneer je dat wilt en krijg je ook nog wat lekkers aangeboden. Als het etenstijd is volgt er een uitnodiging om te blijven eten. Kunnen wij nog wat van leren! Ook nu worden we door wildvreemde mensen uitgenodigd om mee te eten, maar we wimpelen het af. James zijn vrouw mag graag koken en heeft haar best gedaan om een goede maaltijd voor ons te maken.
Het gesprek met de buren verloopt gezellig in het plaatselijk dialect en Engels. De familiebanden in dit huis zijn erg stevig. Het is weekend en de twee dochters zijn met man en twee kinderen bij hun ouders op bezoek. Dit gebeurt elk weekend. Als het donker wordt, bij zonsondergang, wordt er een olielampje en wierook aangestoken. We weten niet waarom dit gebeurd, maar misschien weet Leen, de kenner over India, het antwoord. Nadat we de schoonzoon die inmiddels is gearriveerd, begroet te hebben nemen we afscheid.
Het eten ziet er verrukkelijk uit. Je kan zien dat er met liefde is gekookt. Gelukkig wordt het niet erg gevonden dat ik niet alles eet. Sommige hapjes zijn nog te scherp voor mij. James moet erg lachen als ik daardoor tranen in mijn ogen krijg.
Na het eten gaan we op de computer van James onze weblog bekijken. Er is al vijfduizend keer gekeken! Voordat we vanmorgen vertrokken hebben we het verslag over de school van Tanuku op de site geplaatst. Misschien was er op school de mogelijkheid om te kijken. Ik had Joëlle en Tobias, onze kleinkinderen die naar de Ireneschool gaan, een briefje gestuurd dat ik het artikel zou plaatsen. Tot onze verrassing was er een snelle reactie van groep acht. We zijn er heel blij mee.
Later op de avond maken we kennis met de dochter des huizes. Het is heel gezellig, maar we besluiten toch om half 10 naar bed te gaan.
-
29 Januari 2011 - 18:20
SkelteVanAysma:
Ja, omaAnne, Anneke ik volg je daar in India. Ook ik ben onder de indruk van je belevenissen daar.
We zijn blij dat je je energie daar kwijt kunt.
Nog veel genoegen,
SkelteVanAysma -
29 Januari 2011 - 18:20
SkelteVanAysma:
Ja, omaAnne, Anneke ik volg je daar in India. Ook ik ben onder de indruk van je belevenissen daar.
We zijn blij dat je je energie daar kwijt kunt.
Nog veel genoegen,
SkelteVanAysma -
29 Januari 2011 - 22:25
Marlies:
Hoi Anneke, Wat maken jullie veel mee!
Heel bijzonder... Geniet nog even van deze bijzondere tijd... -
30 Januari 2011 - 11:42
Amitha And George:
Hello you dear couple...Nice to see how James is trying to show you as much as he can in the short time available...We are sure you enjoyed his climbing coconut tree and also the Jack fruit cutting... Happy holidays in Kerala - " God's own country" -
30 Januari 2011 - 14:32
Marinthe:
he er is een boom in het water gevallen. En dat is een struisvogel he!
Ik wil nog een mailtje van opa en oma kijken! (foto's bedoelt ze, de foto's worden op prijs gesteld) -
30 Januari 2011 - 19:00
Daphne:
Ik heb "even" een paar verslagen achter elkaar gelezen. Wow wat een activiteiten en ontmoetingen. Het zal enorm zijn om dit allemaal te verwerken. Leuk dat iedereen zo gastvrij is! Geniet lekker van de iets rustiger dagen. Hoe is het weer daar?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
