Voor de schoolkinderen in Ermelo
Door: annekeCSAtrust
Blijf op de hoogte en volg Anneke
28 Januari 2011 | Nederland, Amsterdam
Tanuku.
Op maandagmorgen gaan we nog even naar de Special School en nemen afscheid van de kinderen en het personeel.
‘s Middags winkelen en koffers pakken want om half acht gaan we met de nachttrein naar Tanuku. We moeten twaalf uur met de trein reizen.
Chetan, de chauffeur, brengt ons eerst naar Chittoor. Hier is een groot station waar veel treinen komen. Net zoals in Utrecht.
We hebben een plekje in de trein waar we kunnen slapen. Als je de rugleuning van de bank omlaag doet wordt het een bed en daarboven is nog een bed. Er liggen kussens, lakens en dekens klaar.
We hebben eten meegenomen. Als we eten zien we een muis door de trein rennen. Die is op zoek naar eten! Het eten hangen we hoog op zodat de muis er niet bij kan. Veel mensen gaan vroeg naar bed, want om zes uur is het donker en er is buiten niets zien. De lampen in de trein kan je zelf uit doen, er zijn gordijnen bij de bedden die je kan sluiten zodat je een eigen slaapkamertje krijgt. Om half negen stappen we met kleren en al in bed. Het is wel onrustig in de trein want op elk station stappen er mensen in en uit. Het bed is harden de trein schommelt erg, toch slapen we in. Om zes uur moeten we opstaan want we zo zijn in Tanuku zijn.
Als we uit de trein stappen staat de chauffeur van de school op ons te wachten. Met een motortaxi worden we naar de school gebracht.
In India wordt er drie keer per dag warm gegeten. Wij krijgen pannenkoeken met smeerkaas, Amitha krijgt er rijst en een rode pepersaus bij.
We mogen eerst even uitrusten en wassen, maar om half elf worden we verwacht om de klassen te bezoeken.
Deze school in Tanuku is voor kinderen van de allerarmste families. Het zijn kinderen die alleen een moeder hebben of kinderen die wees zijn. Er zitten 385 kinderen op school. Vijfendertig kinderen wonen op school omdat hun moeder zo arm is dat geen eten voor ze kan kopen of omdat ze wees zijn.
Kinderen vinden de school een heilige plek (zoals een kerk) en uit eerbied laten ze hun slippers buiten de klas staan. Het is voor het eerst dat we kinderen met slippers zien. Het is een grote school die tien klassen heeft. Er is geen kleuterschool. De kinderen zijn zes jaar als ze naar de eerste klas gaan en zestien jaar als ze van school gaan. Om naar school te kunnen gaan moet er voor elk kind vijftien euro worden betaald. Hier wordt een schooluniform, boeken en schriften van betaald. De familie van de kinderen kunnen dat niet betalen en mede door de hulp van onze stichting Support CSA Trust kunnen de kinderen toch naar school.
In groep één zitten vijfenvijftig kinderen. De jongens zitten in lange banken aan de linkerkant en de meisjes aan de rechterkant. Er zitten vier/ vijf kinderen in één bank. In klas één leren kinderen schrijven op een leitje. Dat scheelt een hoop papier. Eerst alle letters leren schrijven en daarna woordjes. Er is wel een verschil met jullie school, want deze kinderen krijgen les in de talen Tanuku(dialect), Hindi (officiële taal van India) en Engels. In alle klassen worden dezelfde vakken les gegeven als op scholen in Ermelo. Wel zijn er grote verschillen. Kinderen moeten soms drie kilometer lopen voordat ze op school zijn en nemen al hun boeken en schriften van huis mee. De meester/ juffrouw heeft alleen een schoolbord met krijtje en geen digitaal schoolbord. Er is één computer op school die door directeur wordt gebruikt. Voordat de lessen beginnen komen alle kinderen naar het schoolplein. Alle kinderen staan netjes per klas in de rij. Samen zingen ze de nationale hymne en spreken een gebed uit. Doen nog enkele gymnastiek oefeningen op commando en gaan daarna gaat iedere klas keurig in een rij naar de eigen klas. Op het schoolbord staat de datum, het aantal jongens en meisjes die in de klas zitten en hoeveel kinderen er aanwezig zijn. Verder staat er elke dag een nieuwe spreuk op het bord zoals “Kennis is macht”.
In alle klassen zitten meer meisjes dan jongens. Voor meisjes is het niet vanzelfsprekend dat ze naar school gaan. Vaak trouwen meisjes al op veertien jarige leeftijd en hoeven ze alleen maar te weten hoe ze alles in huis moeten doen en kinderen krijgen. Er zijn geen electrische apparaten in huis. Afwassen en wassen doe je met je met de hand. Het kost veel tijd!.
Als je zonder reden een aantal dagen niet op school komt dan komt de meester/ juffrouw bij je thuis om te vragen wat er aan de hand is. Het kan zijn dat je zelf ziek bent maar vaker gebeurd het dat de kinderen voor een zieke moeder, zusje of broertje moet zorgen.
Deze kinderen zijn allemaal heel blij dat ze naar school mogen en doen heel erg hun best. Als ze vrij zijn dan spelen ze op het schoolplein of tekenen op de stoep met een krijtje een spel een soort boter, kaas en eieren. Ze doen veel spelletjes met stenen. We hebben de indruk dat deze kinderen niet weten wat dammen of schaken is.
Klas 10 gaat als laatste naar huis, pas om zes uur en dan wordt het al bijna donker. Kinderen die in de school wonen gaan na het eten meestal dansen . Ze kunnen dat ook erg goed omdat ze elke avond oefenen. Als de kinderen naar bed gaan komt de “ward”, een oudere man, oppassen. Ze zijn dol op hem, zien hem als een vader en noemen hem daddy. In de slaapzaal staan geen bedden, maar elk kind heeft een strandmat waar ze op slapen. De meisjes hebben allemaal een lange nachtjapon aan. Een douche is er niet, alleen een bak water wat je over jezelf kan gieten.
De volgende dag is het Republic Day. Ieder jaar wordt op 26 januari gevierd dat de Engelsen uit India weggingen. Je kunt het vergelijken met vijf mei in Nederland. Vandaag wordt de vlag gehesen en is er een parade. Kinderen marcheren, onder trommelmuziek, heel netjes in een rij. Sinds dit jaar hebben twee klassen een sportuniform (inclusief sokken en sportschoenen) en met veel trots laten de kinderen dit zien. In dit uniform doen ze ook mee met cricket toernooien.
Waar we ook van opkijken is dat er veel oud leerlingen komen helpen met het klaarzetten van allerlei spullen. Als we vragen waarom ze komen zeggen ze allemaal dat het een goede en fijne school is en daarom graag komen.
s Middags worden er verkiezingen gehouden. Er moeten twee jongens en twee meisjes gekozen worden voor de leerlingenraad. Alles gaat heel officieel zoals het bij de verkiezingen gaat. (stembiljetten en stemhokjes) De kinderen leren op deze manier hoe ze later moeten stemmen.
Na een zeer warme middag met veel muskieten vertrekken we na het eten met de nachttrein naar Bangelore. We moeten nu achttien uur reizen en zijn de volgende dag om één uur weer terug in het huis van Amitha.
Vandaag vrijdag 28 januari, vertrekken we met het vliegtuig naar Kerala. We gaan met de boot vier dagen naar de Backwaters. Het is een mooi natuurgebied. Daarna gaan we vier dagen naar de bergen. We nemen de laptop mee maar weten niet of we verbinding kunnen maken.
Op maandagmorgen gaan we nog even naar de Special School en nemen afscheid van de kinderen en het personeel.
‘s Middags winkelen en koffers pakken want om half acht gaan we met de nachttrein naar Tanuku. We moeten twaalf uur met de trein reizen.
Chetan, de chauffeur, brengt ons eerst naar Chittoor. Hier is een groot station waar veel treinen komen. Net zoals in Utrecht.
We hebben een plekje in de trein waar we kunnen slapen. Als je de rugleuning van de bank omlaag doet wordt het een bed en daarboven is nog een bed. Er liggen kussens, lakens en dekens klaar.
We hebben eten meegenomen. Als we eten zien we een muis door de trein rennen. Die is op zoek naar eten! Het eten hangen we hoog op zodat de muis er niet bij kan. Veel mensen gaan vroeg naar bed, want om zes uur is het donker en er is buiten niets zien. De lampen in de trein kan je zelf uit doen, er zijn gordijnen bij de bedden die je kan sluiten zodat je een eigen slaapkamertje krijgt. Om half negen stappen we met kleren en al in bed. Het is wel onrustig in de trein want op elk station stappen er mensen in en uit. Het bed is harden de trein schommelt erg, toch slapen we in. Om zes uur moeten we opstaan want we zo zijn in Tanuku zijn.
Als we uit de trein stappen staat de chauffeur van de school op ons te wachten. Met een motortaxi worden we naar de school gebracht.
In India wordt er drie keer per dag warm gegeten. Wij krijgen pannenkoeken met smeerkaas, Amitha krijgt er rijst en een rode pepersaus bij.
We mogen eerst even uitrusten en wassen, maar om half elf worden we verwacht om de klassen te bezoeken.
Deze school in Tanuku is voor kinderen van de allerarmste families. Het zijn kinderen die alleen een moeder hebben of kinderen die wees zijn. Er zitten 385 kinderen op school. Vijfendertig kinderen wonen op school omdat hun moeder zo arm is dat geen eten voor ze kan kopen of omdat ze wees zijn.
Kinderen vinden de school een heilige plek (zoals een kerk) en uit eerbied laten ze hun slippers buiten de klas staan. Het is voor het eerst dat we kinderen met slippers zien. Het is een grote school die tien klassen heeft. Er is geen kleuterschool. De kinderen zijn zes jaar als ze naar de eerste klas gaan en zestien jaar als ze van school gaan. Om naar school te kunnen gaan moet er voor elk kind vijftien euro worden betaald. Hier wordt een schooluniform, boeken en schriften van betaald. De familie van de kinderen kunnen dat niet betalen en mede door de hulp van onze stichting Support CSA Trust kunnen de kinderen toch naar school.
In groep één zitten vijfenvijftig kinderen. De jongens zitten in lange banken aan de linkerkant en de meisjes aan de rechterkant. Er zitten vier/ vijf kinderen in één bank. In klas één leren kinderen schrijven op een leitje. Dat scheelt een hoop papier. Eerst alle letters leren schrijven en daarna woordjes. Er is wel een verschil met jullie school, want deze kinderen krijgen les in de talen Tanuku(dialect), Hindi (officiële taal van India) en Engels. In alle klassen worden dezelfde vakken les gegeven als op scholen in Ermelo. Wel zijn er grote verschillen. Kinderen moeten soms drie kilometer lopen voordat ze op school zijn en nemen al hun boeken en schriften van huis mee. De meester/ juffrouw heeft alleen een schoolbord met krijtje en geen digitaal schoolbord. Er is één computer op school die door directeur wordt gebruikt. Voordat de lessen beginnen komen alle kinderen naar het schoolplein. Alle kinderen staan netjes per klas in de rij. Samen zingen ze de nationale hymne en spreken een gebed uit. Doen nog enkele gymnastiek oefeningen op commando en gaan daarna gaat iedere klas keurig in een rij naar de eigen klas. Op het schoolbord staat de datum, het aantal jongens en meisjes die in de klas zitten en hoeveel kinderen er aanwezig zijn. Verder staat er elke dag een nieuwe spreuk op het bord zoals “Kennis is macht”.
In alle klassen zitten meer meisjes dan jongens. Voor meisjes is het niet vanzelfsprekend dat ze naar school gaan. Vaak trouwen meisjes al op veertien jarige leeftijd en hoeven ze alleen maar te weten hoe ze alles in huis moeten doen en kinderen krijgen. Er zijn geen electrische apparaten in huis. Afwassen en wassen doe je met je met de hand. Het kost veel tijd!.
Als je zonder reden een aantal dagen niet op school komt dan komt de meester/ juffrouw bij je thuis om te vragen wat er aan de hand is. Het kan zijn dat je zelf ziek bent maar vaker gebeurd het dat de kinderen voor een zieke moeder, zusje of broertje moet zorgen.
Deze kinderen zijn allemaal heel blij dat ze naar school mogen en doen heel erg hun best. Als ze vrij zijn dan spelen ze op het schoolplein of tekenen op de stoep met een krijtje een spel een soort boter, kaas en eieren. Ze doen veel spelletjes met stenen. We hebben de indruk dat deze kinderen niet weten wat dammen of schaken is.
Klas 10 gaat als laatste naar huis, pas om zes uur en dan wordt het al bijna donker. Kinderen die in de school wonen gaan na het eten meestal dansen . Ze kunnen dat ook erg goed omdat ze elke avond oefenen. Als de kinderen naar bed gaan komt de “ward”, een oudere man, oppassen. Ze zijn dol op hem, zien hem als een vader en noemen hem daddy. In de slaapzaal staan geen bedden, maar elk kind heeft een strandmat waar ze op slapen. De meisjes hebben allemaal een lange nachtjapon aan. Een douche is er niet, alleen een bak water wat je over jezelf kan gieten.
De volgende dag is het Republic Day. Ieder jaar wordt op 26 januari gevierd dat de Engelsen uit India weggingen. Je kunt het vergelijken met vijf mei in Nederland. Vandaag wordt de vlag gehesen en is er een parade. Kinderen marcheren, onder trommelmuziek, heel netjes in een rij. Sinds dit jaar hebben twee klassen een sportuniform (inclusief sokken en sportschoenen) en met veel trots laten de kinderen dit zien. In dit uniform doen ze ook mee met cricket toernooien.
Waar we ook van opkijken is dat er veel oud leerlingen komen helpen met het klaarzetten van allerlei spullen. Als we vragen waarom ze komen zeggen ze allemaal dat het een goede en fijne school is en daarom graag komen.
s Middags worden er verkiezingen gehouden. Er moeten twee jongens en twee meisjes gekozen worden voor de leerlingenraad. Alles gaat heel officieel zoals het bij de verkiezingen gaat. (stembiljetten en stemhokjes) De kinderen leren op deze manier hoe ze later moeten stemmen.
Na een zeer warme middag met veel muskieten vertrekken we na het eten met de nachttrein naar Bangelore. We moeten nu achttien uur reizen en zijn de volgende dag om één uur weer terug in het huis van Amitha.
Vandaag vrijdag 28 januari, vertrekken we met het vliegtuig naar Kerala. We gaan met de boot vier dagen naar de Backwaters. Het is een mooi natuurgebied. Daarna gaan we vier dagen naar de bergen. We nemen de laptop mee maar weten niet of we verbinding kunnen maken.
-
28 Januari 2011 - 07:31
Oude Oma:
hele verhalen, leuk om te lezen. ik kan de foto's zien en vind dat jullie erg verwend worden met fruit wat voor jullie geschild wordt. -
28 Januari 2011 - 09:52
Jan Van Der Boom:
Leuke verhalen en een goed overzicht wat jullie daar doen. Komen jullie nog wel aan wat vakantie toe? Ik wordt er al moe van.
Bedankt voor de up-dates -
28 Januari 2011 - 12:54
Kees En Aafke Koops:
Dag Anneke en Piet Jan,
We volgen jullie op de voet en dan denk je toch een keer reageren. Vol bewondering volgen we jullie hoe intens zo'n bezoek is. Even dachten wij aan de reis van Willem Alexander en maxima aan Buthan. Je denkt met hoogwaardigheidsbekleders aan een 'uitje'. Volgens ons doen jullie niet ander voor WA +M. En jullie verdienen julle dat wel. De manier om CSAtrust op de kaart te zetten is jullie gelukt. Niet voor jezelf, maar voor de ANDER! En zo werkt bewustwording t.a.v. ontwikkelings-samenwerking. We horen nog wel wat jullie verder aan ons kwijt willen.
Gr. van Aafke en Kees -
28 Januari 2011 - 14:06
Ireneschool Groep 8:
lieve Anneke en PietJan,
We vinden het leuk dat jullie een bericht hebben geschreven en kunnen meelezen wat jullie daar allemaal doen.
Wij hopen ook dat de kinderen de vragen en de foto leuk vinden.
De foto's die jullie hebben geplaatst zijn ook heel erg leuk.
En het was fijn dat jullie langs zijn gekomen. We hopen jullie nog een keer te zien en een hele goede terug reis.
groetjes
groep 8 van de ireneschool -
28 Januari 2011 - 16:21
Margreet En Wim :
We volgen jullie 'op de voet' vanachter de computer bij jullie tocht door India. Dat is wat anders dan een expositie op de kleine zolder in de Wereldwinkel. Maar het een kan niet zonder het ander. Is het een idee een leerking te houden: wandelen met Piet-Jan (en Anneke) door India?
groeten
Margeet en Wim -
29 Januari 2011 - 13:09
Wout:
Dag Piet-Jan en Anneke,
Het aantal kippen is moeilijk te tellen, omdat de linkerkant niet goed in beeld is :-) . Bijzondere manier van vervoeren zo. Mooi om jullie verhalen te lezen en bewust te zijn van de grote verschillen die er zijn. Maar ook mooi om te lezen wat CSA Trust aan veranderingen brengt. Ook leuk om te zien dat scholen hier in Ermelo jullie site volgen. Goede reis verder!
Hartelijke groet,
Wout van Veen -
29 Januari 2011 - 16:40
Patrick:
een motor die versierd is. -
29 Januari 2011 - 16:40
Kyllian:
opa en oma zien er mooi uit in die mooie kleren!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
