Maandagmiddag 9 oktober

Toen we in 2011 het dorp Madigapalli bezochten kregen de kinderen op het voorplein van een tempel studiebegeleiding. Het was geen ideale omgeving maar George was al blij dat de priester die ruimte beschikbaar stelde. Dankzij een grote som geld van een van onze donateurs kon Support CSA Trust in dit dorp een studiecentrum laten bouwen.
Het is een dorp waar de laagsten van de kastelozen wonen. Deze mensen hebben als werk kadavers opruimen wat als onrein werk wordt gezien.

Met veel trommelgeroffel worden we welkom geheten. Twee zeer jonge jongens en een oudere slaan er lustig op los. Als de muziek harder en sneller gaat komen er twee jongetjes van een jaar of 7 tussen de trommelaars instaan en beginnen fanatiek te dansen. Ook een derde jongen gaat meedoen. Met elkaar geven ze een geweldige show.
Eenmaal binnen verloopt het erg chaotisch. Wat een verschil met het vorige dorp! Maar we hoorden al van George dat elk dorp zijn eigen eigenheid heeft.
Het programma in dit dorp bestaat uit velerlei dansen die door de kinderen uitgevoerd worden. Er wordt vooral gedanst op liedjes uit Bollywoodfilms. Het valt me op dat veel kinderen de liederen mee kunnen zingen. De meisjes dansen meestal heel bevallig en gracieus. De jongens dansen met veel macho gebaren en seksueel getinte bewegingen. Het geijkte gedrag zit er al vroeg in!
Tijdens de dans van de meisjes komt opeens een jongetje meedansen. Hij doet precies wat zij ook doen en kijkt met een glunderend hoofd rond alsof hij zegt..wie maakt me wat…de lachers heeft hij in ieder geval op zijn hand.

Rein die tussen de kinderen is gaan zitten om zo betere foto’s te maken krijgt veel aandacht. Hij valt op omdat hij erg lang en heel wit is. De kleinste kinderen durven niet naar hem te kijken. Maar als hij wat foto’s op de camera laat zien dan is het ijs snel gebroken.

Er wordt een komische act door enkele jongens opgevoerd. De boodschap is duidelijk als je ergens pijn hebt moet je naar de dokter. De hartoperatie bestaat eruit dat de veiligheidsspeld in de blouse wordt losgemaakt, er wordt een denkbeeldige operatie, in de omgeving van de maag, uitgevoerd en daarna kan de speld weer dicht. Operatie is geslaagd en de patiënt kan gelijk lopend naar huis. Och was het maar zo eenvoudig na een operatie verzucht Amitha, iedereen moet erg lachen.
Als slotstuk wordt er een slangendans opgevoerd. Het wordt een complete chaos als de kinderen al kronkelend over de grond bewegen. We krijgen weer de aandacht van de kinderen door pepernoten uit Nederland uit te delen.

De tijd dringt omdat het over een uur donker wordt en we zouden nog het gehucht Yanadhi Colony bezoeken. Het is via een zandpad bereikbaar. Door de hevige regen van afgelopen dagen is het pad in erg slechte staat. In dit gehucht leven en aantal families die tot de Tribals worden gerekend. Tribals zijn de oorspronkelijke bewoners van India en leven in en van de natuur. Kenmerkend voor deze groep mensen is dat ze weigeren aan het kastensysteem mee te werken. Daarmee plaatsen ze zichzelf buiten de maatschappij. Ze wonen apart van de samenleving in vaak moeilijk toegankelijke gebieden. In het dorp dat wij bezoeken leven ze van het hoeden van geiten, die overigens niet hun eigendom zijn, en het verzamelen van brandhout voor de verkoop. De omstandigheden waarin ze leven zijn buitengewoon armoedig. Het zijn voor ons heel prettige mensen om te ontmoeten omdat ze tijdens het contact erg open zijn.
Al snel na aankomst nodigt een man ons uit om hem te volgen het struikgewas in. Wij denken dat hij iets als “goden” wil laten zien maar we komen bij een kraal vol mooie geiten. Vol trots worden de kleine lammetjes in onze armen gelegd. Wanneer hij een grote omgekeerde mand optilt komen daaronder vier lammetjes tevoorschijn van enkele uren oud. Midden in de kraal rookt een vuurtje. Op het vuurtje worden bladeren van een bepaalde plant verbrand die de muskieten bij de geiten weghoudt. Zo in de avondschemering een buitengewoon sfeervolle en vredige plek. We ontmoeten een jonge vrouw met een klein kind op de arm. Zij heeft via CSA Trust onderwijs gevolgd maar ze woont in een hut afgedekt met stukken plastic. We mogen even in haar huisje kijken. Het is zeer armoedig. De vrouw kookt op een houtvuurtje. Sinds kort is er elektriciteit en een waterput in het dorp gekomen. Een klein beetje vooruitgang!
Het enige wat deze familie heeft is een magnifiek vrij uitzicht op de bergen. Toch wil ze ons en grote zak vers geoogste pinda’s meegeven.
Won maakt een aantal foto’s die het goed zouden doen in een Oxfam-Novib kalender.

We gaan nog naar het studiecentrum wat er erg mooi uit zien. In geen velden of wegen zijn er kinderen te bekennen. Het is inmiddels helemaal donker geworden.
De chauffeur dringt aan dat we moeten vertrekken want er komt weer regen. Gezien de staat van de weg mogen we niet vast komen te zitten. Massena rijdt op de motor voor ons uit om de route aan te geven. We bereiken de verharde weg voordat het begint te stortregenen.