Donderdag – het dorp van Balaji

Als ik deze morgen naar school wandel, immers het is belangrijk om te letten op voldoende beweging, word ik ingehaald door een auto van CSA waar Piet Jan en Ravi in zitten. Ik word uitgenodigd om mee te rijden maar doe het lekker niet. Dat wandelingetje in de morgen vind ik heel plezierig en als je loopt zie je meer. Deze week heb ik al twee keer een ijsvogel gezien!

Piet Jan gaat vanmorgen bij de school ook een schooltuin aanleggen wat door de oudere kinderen onderhouden gaat worden.
Havim, de kaarsenjongen, heeft gisteren de tuin voorbewerkt. Als een tornado ging hij met een hak (lijkt op een omgekeerde schep) door de grond om die los te maken, daarna gooide hij met enorm veel kracht emmers water over de tuin zodat die op dat moment een beetje nat was. Piet Jan heeft zaad, tomatenplanten en gereedschap meegenomen. Maar Masenna die verantwoordelijk is voor de school, wil er ook planten in hebben die bloeien. Dus met elkaar op weg naar de kwekerij. (nursery voor plants)
Het is in geen vergelijking met de kwekerijen in Nederland. Er zijn bloeiende vetplanten (die bij ons in de vensterbank staan) afrikaantjes (marigolds klinkt veel mooier!) en nog een plant waar ik de naam niet van weet. Masenna vindt geraniums erg mooi. Maar er staat maar één plant die er zeer armetierig eruit ziet dus die laten ze staan. Ook neemt Piet Jan gemalen kokosvezels mee die hij door de aarde mengt zodat de kleigrond wat luchtiger wordt.
Het is een leuk gezicht bij de school. Piet Jan die aanwijzingen geeft aan Masenna en Havim, Ravi die door heeft wat er moet gebeuren en daar alvast mee aan de gang gaat en de chauffeur die alles interessant vindt en ook graag wil helpen. Aan het eind van de morgen ligt het tuintje er mooi bij. En dat is belangrijk want morgen komen de ouders op school.

In de naaiklas kunnen nu vier meisjes naaien. De eerste tas hebben ze onder begeleiding gemaakt, de tweede tas maken ze zelfstandig zodat ik kan zien of er nog problemen zijn.
Gelukkig is Aruna weer terug waardoor de rust in de klas is teruggekeerd. Aangezien er geen kleermaker in de buurt is te bekennen zal ik zelf naar de naaimachines moeten kijken. Zo moeilijk zit een Singer trapnaaimachine niet in elkaar. Piet Jan wil ook wel even meekijken als hij met de tuin klaar is. Het eerste wat moet gebeuren is alle machines olie geven.
Piet Jan en ik hopen dat Aruna een olieflesje heeft, het liefst met zo’n handig tuitje. Maar inmiddels weten we dat hier alles anders is dan in Nederland. Aruna heeft een literfles vol met olie! Beetje lastig om een drupje in de machine te doen. Maar....er is een zusterpost in de school en die heeft vast een injectiespuit en daarmee kan je drupjes olie geven. En zie een drupje olie doet wonderen!! Aan het eind van de dag zijn er vier machines goed.

Masenna nodigde ons gisteren uit om vandaag weer mee te gaan om kleding uit te delen. Daar hadden wij nee op gezegd omdat we even een time-out wilde. Het zijn volle dagen met daarna om half zes ook nog naar een dorp te gaan. Vaak eerst een flink stuk rijden. Dan de happening in het studiecentrum, soms nog huizen bezoeken en weer terug naar Palamaner waar we meestal na negenen arriveren. We moeten dan nog warm eten. Iedere avond duiken we om tien uur bed in.
Relaxed programma? Dacht het niet.

Maar...Balaji komt naar ons toe met de vraag of we toch mee willen gaan. Het blijkt het dorp te zijn waar Balaji geboren is en waar zijn vader woont. En dat maakt de vraag wel anders. We willen het graag bezoeken. Het lijkt me leuk om de vader van Balaji een keer te ontmoeten maar heb die wens niet geuit. Ook George en Amitha gaan mee.
We nemen de nationale highway richting Bangelore. Na een half uur rijden gaan we de binnenlanden in. Overal zie je grote opgedroogde meren waar geen druppel water meer in staat. En de zomer moet nog beginnen! Met eigen ogen zien we hoe groot het tekort aan water is. Er komen wel donkere wolken overdrijven maar er valt geen spat water. In het dorp waar Balaji vandaan komt is er gelukkig nog water.
We rijden door kleine dorpen en grote kale vlakten die zich vullen als het regent met in de verte rotspartijen.

En dan rijden we het dorp Chappaidipalli binnen. Omdat het nog licht is gaan we eerst naar het huis waar Balaji zijn vader woont. Het is een stenen huis, eigendom van Balaji, maar het is nog niet klaar. Er zit een asbestdak op waar een flinke scheur in zit die niet te repareren is. Er is geen gaskomfoor en pannen. Wel zie ik vier balen rijst. George vertelt dat Balaji niet veel geld overhoud want hij ondersteunt zijn vader en hij betaalt de opleiding van zijn broer. Een tante van Balaji woont pal naast het huis en daarnaast een oom en tante. Ik denk dat deze familieleden voor vader koken.
Vol liefde en zorg begroet Balaji zijn vader. De vader is heel stil maar glimt als wij hem begroeten. Natuurlijk worden er foto’s gemaakt. We geven Balaji zijn vader een fotoboek van Balaji zijn reis naar Ermelo. Vader kijkt alle foto’s goed na op zoek naar zijn zoon.
Daarna bezoeken we de oom en tante van Balaji. Deze oom heeft een zeer groot huis wat er mooi uitziet. Oom heeft in de regio veel invloed en heeft als volksvertegenwoordiger de premier van India ontmoet. Hij heeft ook een grote soms geld gedoneerd om het studiecentrum te bouwen. Daarnaast heeft oom het voor elkaar gekregen dat dorpsgenoten ook meebetalen aan het studiecentrum..

Op naar het studiecentrum. In dit dorp gaan meer dan 100 kinderen naar het studiecentrum. George is in een jolige bui en Amitha doet, als ze aan het vertalen is er nog een schepje bovenop.
George vertelt dat Balaji in oktober bij ons gelogeerd heeft en dat Balaji op zijn beurt ons graag wil ontvangen. Hij biedt zijn huis veertien dagen aan zodat we in zijn dorp kunnen logeren. Helaas is dat niet mogelijk want er geen badgelegenheid. Plassen doe je in de greppel die door het hele dorp loop of je zoek een plekje in het bos. Daar beginnen we maar niet aan! Een groot gelach van de kinderen is het gevolg. Zijn volgende grap....deze mensen willen Balaji adopteren en meenemen naar Nederland. Mag dat wel?? Een groot gejoel is het gevolg. Balaji hoort bij hen en mag niet mee. Waarna wij opmerken dat Balaji in Nederland heimwee had, dat het ons geen goed idee lijkt om hem weer mee naar Nederland te nemen.
Gelukkig slapen we vanavond weer in Palamaner, ons “vijfsterrenhotel” met uitstekende verzorging.
Na deze leuke bijeenkomst keren we weer huiswaarts.