28 december, studycentres
Door: annekeCSAtrust
Blijf op de hoogte en volg Anneke
30 December 2011 | Nederland, Amsterdam
De dag begon vroeg vandaag. Piet-Jan ging al vroeg op pad met Balaji op de brommer, terwijl ik verdere voorbereidingen maakte voor de tweedaagse training van de stafleden. De kunst is, nieuwe materialen te introduceren, die gelijk gebruikt kunnen worden in de klassen en die op een simpele manier te vervaardigen en/of te vervangen zijn. Piet-Jan ging met Balaji naar een kleine timmerwerkplaats om blokjes, staafjes en grote staven hout te laten zagen om daarmee een ondersteuning te bieden voor de rekenmethode hier. Een blokje is 1, een staafje is 10, een grote staaf is 100, samen te koppelen aan een honderdveld en een eenvoudige manier om beginnende rekenaars te leren zelfstandig sommen te maken. 22+34= 2 staven van 10+ 2 blokjes+3 staven van 10+4 blokjes. Samenvoegen, totaal uittellen, som gemaakt. Die vlieger gaat ook op voor minsommen. Inderdaad, de werkplaats had een elektrische zaag en er waren vijf mannekes ijverig bezig om met vlijmscherpe beitels pen-en-gatconstructies te maken, waarbij ze het hout tussen hun tenen klemden. Piet-Jan heeft me achteraf bezworen dat ze allemaal tien tenen hadden. Hij was erg enthousiast over de kwaliteit van het tropische hardhout; restjes die overgeschoten waren van het maken van klein meubilair, maar prima geschikt voor het doel waarvoor we ze nodig hadden. Ook kocht hij verf en regelde karton, lijm, watervaste stiften en wit papier om een legmethode te maken voor het vormen van simpele Engelse woordjes: wit papier op karton, een letter per uitgeknipt vierkantje van vier bij vier centimeter en klaar. Kinderen zijn hier erg trots als ze een paar Engelse woorden kennen. Die ook nog kunnen vormen en daarna lezen is een verdere stap voorwaarts. We wagen ons niet aan het Telugu en de te onderscheiden letters. Voor ons veel te lastig en met behulp van het Engelse voorbeeld kunnen ze er hier zelf mee aan de slag.
Na de lunch werden we opgehaald om drie studycentres te bezoeken. Overal werden we hartelijk ontvangen en we zijn ons er steeds meer van bewust wat een enorme impact deze centrale plekjes geven voor de kastenlozen in de dorpen. Petje af voor de jonge mensen die dit werk doen en die iedere middag en avond een aantal uren met de kinderen huiswerk maken en de vrouwengroepen bij elkaar roepen en begeleiden. Op de verschillende plekken kregen we een klein cultureel programma aangeboden, gaven onze ogen goed de kost, stelden vragen, kregen vragen, wisselden informatie uit met de begeleiders en ook met een aantal van de bezoekende vrouwen. Omdat de dorpen een volledig agri-culturele achtergrond hebben, kregen we vooral weer veel vragen over de oogsten die wij in Nederland binnenhaalden, of we wel buiten op het land konden werken als het doorlopend regende en het zo koud was en hoeveel dagen het lopen was naar ons land. Wat aten wij, waarom waren we zo wit, waarom waren we zo groot? Wij gaven naar eer en geweten antwoord en waren ons er terdege van bewust dat als je als toerist naar India gaat, je zeker niet terecht komt op afgelegen plekken als deze, laat staan dat je op zo’n manier contact zou kunnen krijgen met de plaatselijke bevolking. We beschouwen het als een voorrecht, dat we die kans hebben gekregen en begrijpen des te beter, dan we mede hulp kunnen bieden ter verbetering van de positie van deze allerarmsten in de samenleving. Het went niet om hier telkens te zijn, het kweekt wel meer begrip en inzicht.
Veel later in de avond dan gepland keerden we terug naar Palamaner. We waren erg moe, Piet-Jan kweekte een pracht van een verkoudheid, was rillerig en ging naar bed. Ik bleef nog een aantal uren op, maakte het verslag van de tweedaagse trip die we net gedaan hadden en schaafde nog wat extra aan de voorbereidingen voor de volgende dag. Tussendoor contact gehad met Nederland voor wat extra overleg over het vervolg van ons programma hier en toen als een haas naar bed, want om zes uur ging alweer de wekker. Ik wilde het programma absoluut uit het hoofd doen, dan heb je het beste contact met de mensen met wie je werkt. Ter ondersteuning zouden we een schoolbord hebben en voldoende krijt, een vertaalster (werd Amitha,de vrouw van George. En daar waren we heel blij mee!), cursisten die tot de tanden gewapend waren met pen en papier en sterk gemotiveerd waren om uit te wisselen en te leren. We wilden ze zeker niet teleurstellen. Piet-Jan zou functioneren als voortgangsbewaker, procesbegeleider en indien nodig als rem. Zo zouden we een goed tandem vormen om veel kennis te kunnen bieden.
Na de lunch werden we opgehaald om drie studycentres te bezoeken. Overal werden we hartelijk ontvangen en we zijn ons er steeds meer van bewust wat een enorme impact deze centrale plekjes geven voor de kastenlozen in de dorpen. Petje af voor de jonge mensen die dit werk doen en die iedere middag en avond een aantal uren met de kinderen huiswerk maken en de vrouwengroepen bij elkaar roepen en begeleiden. Op de verschillende plekken kregen we een klein cultureel programma aangeboden, gaven onze ogen goed de kost, stelden vragen, kregen vragen, wisselden informatie uit met de begeleiders en ook met een aantal van de bezoekende vrouwen. Omdat de dorpen een volledig agri-culturele achtergrond hebben, kregen we vooral weer veel vragen over de oogsten die wij in Nederland binnenhaalden, of we wel buiten op het land konden werken als het doorlopend regende en het zo koud was en hoeveel dagen het lopen was naar ons land. Wat aten wij, waarom waren we zo wit, waarom waren we zo groot? Wij gaven naar eer en geweten antwoord en waren ons er terdege van bewust dat als je als toerist naar India gaat, je zeker niet terecht komt op afgelegen plekken als deze, laat staan dat je op zo’n manier contact zou kunnen krijgen met de plaatselijke bevolking. We beschouwen het als een voorrecht, dat we die kans hebben gekregen en begrijpen des te beter, dan we mede hulp kunnen bieden ter verbetering van de positie van deze allerarmsten in de samenleving. Het went niet om hier telkens te zijn, het kweekt wel meer begrip en inzicht.
Veel later in de avond dan gepland keerden we terug naar Palamaner. We waren erg moe, Piet-Jan kweekte een pracht van een verkoudheid, was rillerig en ging naar bed. Ik bleef nog een aantal uren op, maakte het verslag van de tweedaagse trip die we net gedaan hadden en schaafde nog wat extra aan de voorbereidingen voor de volgende dag. Tussendoor contact gehad met Nederland voor wat extra overleg over het vervolg van ons programma hier en toen als een haas naar bed, want om zes uur ging alweer de wekker. Ik wilde het programma absoluut uit het hoofd doen, dan heb je het beste contact met de mensen met wie je werkt. Ter ondersteuning zouden we een schoolbord hebben en voldoende krijt, een vertaalster (werd Amitha,de vrouw van George. En daar waren we heel blij mee!), cursisten die tot de tanden gewapend waren met pen en papier en sterk gemotiveerd waren om uit te wisselen en te leren. We wilden ze zeker niet teleurstellen. Piet-Jan zou functioneren als voortgangsbewaker, procesbegeleider en indien nodig als rem. Zo zouden we een goed tandem vormen om veel kennis te kunnen bieden.
-
30 December 2011 - 10:05
Anneke :
Ontroerend om zo jullie verhaal te lezen. Zeer herkenbaar!
Nog een goede workshopdag en daarna uitrusten.
Liefs
Anneke
-
30 December 2011 - 10:06
Hermien:
Wat leuk om te zien waar jullie mee bezig zijn.
Ja, en hoe komt het dat jullie zo wit en groot zijn?
Veel werkplezier vandaag.
Hermien -
30 December 2011 - 12:03
Wout Van Veen:
Mooi om met de mensen zelf de methodiek te ontwikkelen en over te dragen. Ben benieuwd hoe dat is verlopen!!!
Succes. Hartelijke groet,
Wout
-
30 December 2011 - 12:15
D&G:
Allereerst sterkte met verkoudheid en andere ongerechtigheden. Boeiende verhalen over de 'studycentres'!
Merken jullie nog iets van corruptie?
Geniet met volle teugen.
Groeten, Dicky&Gerrit. -
30 December 2011 - 13:25
Hanneke:
Super om te lezen hoe gemotiveerd iedereen is (jullie ook!) om die kinderen zoveel mogelijk te leren, om zo een beter leven op te kunnen bouwen! -
30 December 2011 - 21:14
Moeder Ina:
We volgen alles. Anneke heeft al een mooie uitdraai gemaakt van jullie verslagen. Er komen er nog meer bij.
We wensen jullie veel werkplezier en lieve groetjes en een goede jaarwisseling en een dikke kus van pa en ma. -
30 December 2011 - 21:53
Lammie:
hallo Pietjan en Leen
ik heb nu al een aantal verslagen gelezen en ben onder de indruk van wat jullie allemaal meemaken en beleven. en wat je met zo eenvoudige dingen zoals blokjes hout kan .
nog een kleine week te gaan. nog vele goede ideen toegwenst. en ee goede jaar wisseling. en tot horens of tot ziens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
