Nog één week en het is zover……

Zondag 11 december 2011

Afgelopen weken hebben we te veel tijd besteed aan gedoe rondom vaccinaties, visa en tickets. Het zijn de laatste minder leuke lootjes voordat de reis kan beginnen.
Graag wil ik jullie wat meer achtergrond informatie geven.
Anneke en ik hebben Leen enthousiast gemaakt voor de Kinder Care Special School (KCSS) in Palamaner. Leen wilde daar “wel een keer” heen. Dit zou dan in één van de schoolvakanties moeten gebeuren. In de zomervakantie is het voor ons, Noord Europeanen, veel te heet in India. De kerstvakantie is een betere periode. Met zijn werkgever, Bartimeus Onderwijs, kon Leen een week extra verlof regelen, zodat we de beslissing namen om onze partners met de feestdagen alleen te laten en in de tropen een witte kerst en oud en nieuw te gaan vieren.
Witte Kerst? Ja, dat kan in India! Je hangt gewoon watten in de coniferen.
Het is een heel waagstuk om twintig dagen intensief op pad te gaan met iemand die niet je partner is. Toch, denk ik, dat we daarin gaan slagen. Leen en ik hebben geoefend. Vorig jaar hebben we ervaring opgedaan tijdens een vaartocht van tien dagen door Nederland. We deelden in die periode 24 uur per dag een ruimte van minder dan 12 m2 en dat ging wonderwel goed. Dus samen naar India gaan we ook redden.
Het voornaamste reisdoel is KCSS. We willen inzicht krijgen hoe de school functioneert en wat de tekorten zijn. Daarbij denken we niet in de eerste plaats aan geldmiddelen maar aan kennis en vaardigheden bij de stafleden in het omgaan met de bijzondere doelgroep die deze school bezoekt. De inzet en betrokkenheid van de stafleden is buitengewoon en verdient alle lof. Werken in deze school is niet iets wat je acht uur per dag doet maar omvat je hele leven.
Vrije tijd en privacy zijn begrippen die hier niet zo belangrijk lijken. Mijn inziens verdienen deze mensen een steuntje in de rug. Wij kunnen door extra aandacht en waardering dat aan hen geven. Wanneer we ook nog wat kwijt kunnen van onze kennis en ervaring uit ons arbeidsveld is dat mooi meegenomen.

Mijn taak gedurende de reis zal zijn het begeleiden van Leen in deze zo geheel andere wereld en het verzorgen van de verslaglegging. Verder hoop ik dat we het project, waar we deze zomer €13.500 in geïnvesteerd hebben, kunnen afronden. Er liggen aanvragen voor de bouw van nieuwe scholen maar er zijn ook veel problemen met eigenaren ( Landlords) van grond.
Eén van mijn wensen is dat we per jaar verslaglegging gaan doen hoeveel geld we per doel gebruikt hebben, hoe het is besteedt en welk resultaat het opleverde.

Deze week werden we volkomen onverwachts verrast met een heel groot kerstcadeau voor de stichting. Anneke is degene die voor de goede kontakten gezorgd heeft die dit mogelijk maakt. Aan haar dus alle eer. Ik wil er nu niet te veel over schrijven omdat het nog even een verrassing moet blijven. Mijn vermoeden is dat men in India de weblog mee leest via Google vertalen. Na 22 december horen jullie er meer over.

Komende week wordt het passen, meten en vooral wegen of we alles mee kunnen nemen wat al klaar staat.
Een verzoek aan onze lezers of zij hun vrienden, familie en bekenden op de hoogte willen brengen van ons avontuur. Dus geef de link http://annekecsatrust.waarbenjij.nu door!!

Tot zover dit bericht. Met hartelijke groet ook namens Leen,

Piet Jan