Vrijdag 20 oktober

Kijk ook eens op www.supportcsatrust.org of
op de Weblog annekecsatrust.waarbenjij.nu

Begin doorgestuurd bericht:

Van: Piet Jan Tuinema
Datum: 24 oktober 2017 19:29:25 GMT+5:30
Aan: Anneke Tuinema
Onderwerp: Antw.: Vrijdag




De laatste dag in Palamaner breekt aan. Vandaag gaan we met de bestuursleden van SMUDN naar verschillende dorpen die zij ondersteunen.
We moeten 45 minuten rijden om in Mooganapalli te komen. Ook hier is de begroeting hartelijk.
Als we de leerkracht zien herkennen we haar van de vorige keer. Haar partner kennen we al veel langer. De vorige keer lieten we foto's zien van onze kinderen en kleinkinderen. Hij herkende Won op de foto en vroeg of hij die mocht hebben. Die hebben wij toen gegeven. De man haalt de foto op en laat die zien. Hij vertelt erbij dat de foto op zijn altaartje staat en hij elke dag bidt voor de goden en voor Won. Nou dat kan toch niet verkeerd zijn!

De kinderen dansen er lustig op los. Amitha wijst mij een meisje aan die epilepsie heeft. Twee jaar geleden toen wij ook in het dorp waren kreeg dit meisje een epileptische aanval. Vlak daarna is ze in het ziekenhuis opgenomen en hebben ze haar ingesteld op medicijnen. Nu functioneert zij goed.

Als het culturele programma is afgelopen bezoeken we enkele huizen die door hulp van SMUDN in de vorm van microkrediet zijn opgeknapt. We zijn onder de indruk hoe de huisjes eruit zien. En al zijn ze niet groot toch brengt het meer welvaart doordat ze nu droog wonen en er ook elektriciteit is. George vertelt dat hij verwacht dat 85 % van het geleende geld wordt terugbetaald. Een aantal vrouwen is te arm om alles te kunnen afbetalen maar zij proberen dat met hulp vanuit de dorpsgemeenschap toch voor elkaar te krijgen. In elk huis staat een foto van Henk, de voorzitter van SMUDN, die dit helaas niet meer kan meemaken.

SMUDN wil ook nog graag naar het dorp JP Palli. Hier ligt voor hen veel herinneringen. We rijden er spontaan heen. De dorpelingen verwachten ons niet en we worden dus ook niet officieel ontvangen. Maar dat is voor ons geen probleem. Het gaat erom dat we een indruk krijgen hoe het met de huizenbouw gaat. Op de weg ligt de oogst van de pinda's te drogen. We krijgen veel pinda's aangereikt maar stiekem gooien we die weer terug omdat we de bron van inkomsten van dorpsbewoners niet willen opeten.

Bij een oud en vervallen huisje worden we door een oude vrouw uitgenodigd om binnen te komen. Tijdens de afgelopen periode toen het veel regende kwam de regen door het dak heen. Over het dak van bladeren ligt een groot stuk plastic. Ze vraagt aan George of hij haar kan helpen. Deze vrouw is echt de armste van de armen. Een lening kan zij niet terug betalen omdat ze te weinig inkomsten heeft. We voelen ons geraakt door zoveel armoede.

Verderop staat een enorm groot huis. Wij denken dat er een rijk man moet wonen maar niets is minder waar. In dit huis wordt gedeeld. Vier broers met hun gezinnen en hun ouders wonen hier samen. In totaal 20 personen. Er is een grote woonkamer met televisie en vier slaapkamers, voor elk gezin één. In de keuken die wordt gedeeld staat een enorme voorraad pannen, potten en balen rijst.

We gaan ook nog bij een boerderij kijken. De boer heeft een koe met kalf en twee tractors. Ook hier zien de huisjes er goed uit en zijn de bewoners dankbaar dat ze geholpen zijn. De kinderen hebben in de gaten dat Piet Jan wel in is voor een spelletje. Ondanks dat ze niet samen kunnen praten is er heel veel plezier. Het is een gezellig en ongedwongen bezoek met een vleugje verdriet om Henk!

We keren weer huiswaarts om te lunchen.

Om vijf uur gaat de groep nog een dorp bezoeken. Het ligt dichtbij Mooganapalli, Piet Jan en ik besluiten om thuis te blijven. Het is wel even rustig zo met zijn tweeën.

We pakken alvast onze koffers in want morgen om tien uur vertrekken we naar Bangalore.