Zaterdag 14 en zondag 15 oktober

Weekend.....meestal uitrusten en kalmer aan doen. Echter niet dit weekend. We zullen in Tirupati de tempel Tirumala bezoeken. Masenna gaat gelukkig mee want die weet een heleboel van de tempel en kan het ons uitleggen. De reis ernaar toe duurt drie en een half uur. Een hele rit maar we hebben het ervoor over. Bovendien rijden we door een prachtige afwisselend landschap.

Tirumala is de grootste Hindoestaanse tempel in de hele wereld. Dagelijks komen hier 50.000 tot 100.000 mensen. De weg ernaar toe gaat over zeven heuvels en op de zevende is de tempel gebouwd. Wij rijden in een half uur naar boven. De mensen die geen taxi of bus kunnen betalen lopen naar boven over een wandelpad wat overdekt is. Daar doen ze zes uur over. De komende dagen is er een festival waardoor veel mensen de tempel bezoeken. Hoewel we de tempel niet van binnen gaan bekijken omdat de wachtrij erg lang is en het uren duurt voor dat je binnen bent kunnen we wel een aantal andere dingen zien.

We vervolgen onze weg naar het voorplein. Masenna ziet dat er over een half uur een speciale optocht is dus kunnen we nog wel even ergens koffie halen. Bij de hal waar we willen binnengaan moeten we onze slippers uitdoen. Het is verstandig om die in een kastje met een nummer te doen anders wordt het een zoektocht!

De koffie staat klaar in een grote hal waar ook iedereen die dat wil een nummer kan halen om zijn haar te laten afscheren. Veel mensen doen dit als offer aan de goden. Omdat we erg opvallen komt Masenna in contact met een manager. Hij vraagt of we een hal waar dit gebeurt willen zien. Dat willen wij wel en zo belanden we in één van de grote hallen waar mannen aan de ene kant en vrouwen en kinderen aan de andere kant in een rap tempo geschoren worden.
Het lange haar wordt verzameld, gebleekt en opnieuw geverfd om in Europa tot zeer dure pruiken te worden verwerkt. De kasteloze families verdienen hier geen roepie aan, de Hindoestaanse tempel heel erg veel!

Na het bezoek lopen we weer naar het voorplein waar een de optocht gaande is. Het is een soort processie voorafgegaan door twee olifanten. De god wordt een tempel binnengedragen en op een bedachtige schommel gelegd. De priesters beginnen een lang slaaplied te zingen. Alles is te volgen op een supergroot beeldscherm. Wij zijn de enige touristen/ blanken en trekken veel bekijks. Heel veel mensen willen met ons op de foto. Het is nu een foto maken maar ook gefotografeerd worden.

We bezoeken ook nog het ritueel bad dat aan de andere kant van de tempel ligt. De mensen dompelen zich onder om gereinigd te worden. Het wordt al schemerig maar in de tempel blijft het druk. De pelgrims krijgen gratis eten maar je staat in een heel lange rij voor je aan de beurt bent. Er zijn verschillende hallen die als slaapzaal worden gebruikt. Iedereen slaapt op de grond.

Als we de berg afrijden is het pikdonker. Masenna vindt dat we ook nog de plek moeten bezoeken waar de voetstappen van de god Venkateswara staan op de plek waar hij op aarde kwam.
We zien daar dichtbij vrij tamme herten en wilde zwijnen staan. De chauffeur en Masenna vinden het prachtig en dat is het ook maar wij zijn deze dieren op de Veluwe wel gewend. Uiteindelijk rijden we echt terug. Onderweg komen we veel lopende pelgrims tegen die de berg opgaan. Het regent inmiddels maar dankzij de overkapping lopen zij droog.

De volgende morgen vertrekken we weer richting Palamaner. Onderweg stappen we nog even uit bij een tempel voor Ganeesh de olifantgod. Ook hier veel mensen maar minder druk dan in Tirumala.

Terwijl we naar het voorplein lopen ziet Piet Jan een jonge bedelaar. Tot zijn stomme verbazing is het Sankariah die wij van eerdere bezoeken kennen van de KCSS. Sankariah herkent ons ook en begint te glimlachen. Masenna vraagt aan hem waarom hij zover van huis is. Sankariah vertelt dat hij samen met zijn moeder en broer hier is om te bedelen.
De geschiedenis van Sankariah is zeer triest. Tot zijn 17e jaar is hij bij de KCSS geweest. Daarna voelde hij zich er niet meer thuis. Zijn moeder en broer bedelen om geld bij elkaar te krijgen vooral voor drank. Sankariah moest ook mee om te bedelen maar hij schaamde zich erg. Op zijn verzoek heeft George hem geholpen met een klein snoepwinkeltje. Echter het kwam niet van de grond. Nu zien we hem terug op een plek waar hij de komende dagen gratis kan eten, drinken en slapen en waar hij veel geld hoopt op te halen omdat mensen die de tempel bezoeken gul geld geven.
Aan het eind van de middag komen we moe maar voldaan weer aan in Palamaner.