Sankariah de jongen die altijd lacht
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke
11 Februari 2015 | India, Bangalore
In de weken die Won in Palamaner heeft door gebracht zijn de eerste contacten met Sankariah gelegd. Hoewel ze niet met elkaar kunnen praten is er tussen hen op een andere manier contact.
Elke dag haalt en brengt de schoolbus kinderen van huis naar school en omgekeerd.
Al spoedig gaat Won met de bus mee waar Sankariah ook in zit. In een mum van tijd zit Sankariah voorin bij Won op schoot. Ze hebben veel lol met elkaar en nog steeds denkt Won met veel plezier aan Sankariah terug.
Wanneer Piet Jan en ik in 2011 naar Palamaner gaan ontmoeten wij Sankariah voor het eerst. In die periode bezoeken we Sankariah in zijn eigen huis. De omstandigheden zijn slecht. Hij woont samen met zijn moeder en broer in een klein huisje. Er staat één kookpot en een waterpot. Er ligt wat hout om te koken maar dat is niet veel. Ik zie geen voorraad rijst. Ze eten die dag een kant en klare maaltijd uit een van de vele stalletjes. De vader van Sankariah (inmiddels overleden) woont met een andere vrouw naast het huis van zijn moeder. Deze vrouwen hebben veel ruzie met elkaar. Sankariah’s moeder heeft geen werk maar probeert geld te verdienen door te bedelen. Het grootste deel van het geld gaat op aan drank.
Al in de beginfase van de Kinder Care Special School komen Sankariah en zijn eveneens gehandicapte broer naar deze school. Het niveau van de kinderen is middelmatig, maar ze zijn wel leerbaar. Sankariah heeft het goed op school en heeft het erg naar zijn zin. Op dat moment zit hij nog in een rolstoel.
Amitha vertelt dat door invloed van de moeder de oudste zoon niet meer naar school gaat en ervoor kiest om met haar uit bedelen te gaan. Deze zoon raakt ook spoedig aan de drank. Geen ideale situatie voor een kind van 12 jaar. Door gesprekken met George en Amitha wordt duidelijk dat Sankariah het beste door de week op de zorgboerderij kan gaan wonen. In het weekend zal hij dan naar huis gaan. Via Amitha en George blijven we op de hoogte hoe het verder met Sankariah gaat.
Sankariah groeit op en leert lopen achter een rollator. Als hij veertien jaar oud is gaat hij naar de Vocational Training en helpt mee met kaarsen maken.
Vorig jaar oktober horen we van Amitha dat Sankariah, die inmiddels zeventien jaar oud is, steeds vaker op school afwezig is. Hij wordt in Tirupatti, groot bedevaartsoord, gezien en is een begaafd bedelaar die vele malen meer op haalt dan dat een arbeider per dag kan verdienen. Het baart Amitha zorgen en er wordt met zijn moeder gepraat. Die geeft aan dat Sankariah zelf mag beslissen of hij met haar mee uit bedelen gaat of naar school. In het nieuwe schooljaar komt Sankariah niet meer terug.
Gisteren kwam Sankariah samen met zijn moeder en broer naar de zorgboerderij. De broer van Sankariah heeft een driewieler met een grote plank voor zijn voeten. Als de moeder met haar zonen naar het tempelcomplex gaat om te bedelen zit Sankariah op deze grote plank.
Ik laat Sankariah zien dat er een foto van hem bij ons op de website staat. Dat vindt hij leuk en hij moet er ook wel om lachen.
Aruna, de lerares van de naaiklas, wil wel voor ons vertalen. Ze vertelt Sankariah dat de leerkrachten op school het jammer vinden dat hij niet meer komt. Sankariah geeft aan dat hij thuis werkt en geen zin meer heeft om naar de Vocational Training te komen. We begrijpen later van Amitha dat de moeder van Sankariah veel invloed op de jongens heeft en Sankariah niet stimuleert om naar school te gaan.
We zijn blij dat we Sankariah hebben gezien. We vinden het jammer dat hij niet meer naar de Vocational Training komt en ervoor kiest om te gaan bedelen. We krijgen de indruk dat zijn fysieke beperkingen groter zijn geworden nu hij niet meer de intensieve training van de fysio krijgt in de KCSS.
Toch is het goed om te bedenken dat Sankariah dankzij CSA Trust hele goede jaren op de Kinder Care Special School heeft gehad. Jaren die hem erg gevormd hebben tot wat hij nu is.
Sankariah nog steeds die jongen met zijn open en gulle lach.
-
17 Februari 2015 - 10:45
Hermien:
Hoi Piet Jan en Anneke,
Wat jammer dat hij uit bedelen gaat. Je wilt zo graag het goede voor deze jongen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley