Vrijdag - Werken en op visite in Madiga Kalladu
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke
30 Januari 2015 | India, Bangalore
Ik laat Aruna zien wat ik gekocht heb en waar het voor bedoeld is. Aruna begint te glimmen en vertelt het in het Telegu aan de meisjes. Ook hun ogen beginnen te stralen.
Eerst wil ik vanmorgen een speldenkussen en een zak door de meisjes laten maken zodat ze hun spullen bij elkaar kunnen houden, tevens zijn ze er zelf verantwoordelijk voor. Aruna begrijpt veel van mijn Engels maar niet alles. Een little pilow is waarschijnlijk geen speldenkussen want ze rent weg en komt met twee kussens terug. Ik moet er wel om lachen en begin maar met stof knippen en alle meisjes wat te geven.
Kavitha gaat haar eigen gang en is al volop aan het naaien. Ik vind het leuk dat ze er zoveel plezier in heeft.
Aruna neemt de meisjes mee naar de trapnaaimachine. Het is goed dat ze hiermee beginnen. De machines zijn langzaam waardoor de meisjes goed kunnen leren om een rechte naad te stikken. Soms moet er nog een potloodstreep op de stof gezet worden maar dat mag.
De lapjes worden opgevuld met wol, (gelukkig heb ik schapenwol van thuis meegenomen), zijkantje dicht naaien en dan heb je een speldenkussen. Aan Aruna haar reactie te merken heeft ze dit nog nooit gezien.
Ook de meisjes zijn verrukt!
Daarna de eigen naaizak. Met het naaien van deze zakken kan ik zien wat de meisjes kunnen en waar ze nog op moeten oefenen. Anusha wil heel graag leren naaien maar haar stiksel is nog zo scheef dat zij de potlood strepen op de stof echt nodig heeft.
Wanneer de zakken klaar zijn schrijft Aruna de namen van de meisjes erop. De komende weken voor mij een geheugensteun. De overige kinderen zijn heel stilletjes met de strijkkralen bezig.
De tijd vliegt voorbij, mijn maag rammelt dus vlug naar de zorgboerderij om te eten.
Piet Jan heeft op het land grote vorderingen gemaakt. Hij heeft aan Riva en zijn vriend Gangadhar
veel hulp, de jongens begrijpen ondanks dat ze doof zijn een heleboel en zijn zeer enthousiast.
Om kwart voor twee weer vlug naar school. Aruna en Masenna zitten al op mij te wachten. Masenna is verantwoordelijk voor de Kinder Care Special School. Vanmiddag staat kaarsen maken op het programma. Maar eigenlijk willen ze leren hoe je zeep kan maken. Helaas zijn daar geen materialen voor dus gaan we toch maar aan de gang met wax. Hier kan ik nog wel een aantal aanwijzingen geven. Masenna is uiterst geïnteresseerd en vraagt me het hemd van het lijf. Ook hier moet de omslag gemaakt worden om deze kinderen te helpen met je handen op je rug en te kijken wat ze kunnen. Ik leg Masenna uit dat het de bedoeling is dat deze oudere kinderen kunnen verdienen met hun activiteit. Dat betekent een goed product leveren en niet tevreden zijn met iets wat minder goed is.
In oktober heb ik aan Balaji zeepvormen meegegeven die ik niet kan gebruiken onder andere een lachende Boeddha. In India is deze kaars enorm gewild ( zonder lont! )
Om half 4 moet ik hurrie-up want we gaan een bezoek brengen aan het studiecentrum van Madiga Kalladu.
Tijd is een rekbaar begrip in India. We komen een halfuur later dan gepland maar zijn zeer welkom. In dit studiecentrum is Balaji begonnen. Hij wordt dan ook hartelijk begroet.
Dit dorp is één van de oudste studiecentra en zeer arm. De kinderen zien er erg armoedig uit en de helft van het dorp kan geen elektriciteit betalen. In dit dorp hebben 45 families aan George gevraagd om te helpen met hun huis. De regering heeft muren voor een nieuw huis neergezet maar dak, afwerking en een vloer moet de familie zelf betalen. Dat kost € 300 per huis. SMUDN, de stichting uit Heythuizen, ondersteunen dit project. Zeven gezinnen kunnen terugbetalen en worden geholpen, de anderen niet.
Support CSA Trust heeft de afgelopen maanden in dit dorp geïnvesteerd door een Solarlamp ( zonne-energie) aan de schaffen, matten voor de vloer van het studiecentrum te kopen en nieuwe kleding voor de kinderen te laten maken. Het is fijn om te zien dat ons geld goed besteed wordt maar ook dat de bewoners en kinderen van dit dorp erg blij zijn met onze hulp.
Ook hier krijgen we weer een dansdemonstratie van de kinderen te zien. Op Facebook ( Anneke Tuinema) staan twee filmpjes! Het enthousiasme spat ervan af....zelfs de kleinste kinderen beginnen al met dansen.
In het pikkedonker met veel sterren aan de hemel rijden we weer terug naar Palamaner.
-
31 Januari 2015 - 21:52
Aart En Anneke:
Hallo Anneke en Piet Jan,
Leuk om te lezen dat de kinderen leren naaien, een speldenkussen maken, een naaizak etc.
In Nederland naait, of breit ,of stopt niemand nog sokken.
Bij ons is het weggooien en nieuw kopen en dat is wel jammer want daar leert eigenlijk niemand wat van.
En voor jou Anneke is het natuurlijk geweldig dat je die kinderen nog zo veel kunt leren!!
Leuke en interessante verhalen schrijven jullie!!
Hartelijke groeten, Anneke en Aart.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley