Zondag-Bandapalli (dorp op de rots)
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke
26 Januari 2015 | India, Bangalore
BANDAPALLI
Het is opnieuw wennen aan een nieuw bed wat erg hard is. Het is hier 's nacht kouder dan in Bangalore. Ondanks dat heb ik een redelijke goede nachtrust gehad.
Piet Jan en ik eten in ons eigen verblijf. Ontbijt: appels, brood, echte yoghurt en koffie met melk van de eigen koeien. Het scheelt voor ons èèn maaltijd met rijst!
Als we om half 10 buiten komen zien we veel kinderen. Amitha vertelt ons dat de kinderen uit twee andere dorpen komen en meegaan naar Bandapalli ( Banda betekent rots, palli dorp...dorp op de rots).
De kinderen stappen in 2 busjes. In de ene bus zitten 30 kinderen met drie begeleiders, in de tweede bus 45 kinderen en begeleiders. Op elke bank zitten 3 kinderen. Er gaan veel makke kinderen in een bus!! De rest van de volwassenen stapt in drie auto's. Na een half uur rijden komen we in het dorp aan. Het laatste stukje gaat over een hobbelig zandpad vol kuilen. De bussen kunnen hier niet rijden waardoor de kinderen het laatste stuk moeten lopen.
Piet Jan en ik kennen dit dorp van vier jaar geleden toen we hier ook op bezoek zijn geweest. Het viel ons toen op dat het een zeer armoedig dorpje was. Het is een dorp waar de Tribels wonen, de mensen zijn onafhankelijk en zeer trots. De bevolking leeft van takken snijden en het verkopen ervan.
Vandaag worden er in dit dorp 17 huizen officieel geopend. Deze huizen zijn met geld van Stichting Mensen Uit De Nood (SMUDN) uit Heythuizen afgebouwd.
Allereerst volgt er de officiële begroeting met het branden van kamfer en de markering met rood poeder en tumericpoeder op het voorhoofd van alle gasten.
Als iedereen zit neem George het woord en vertaalt Amitha. De bewoners willen graag een foto van George hebben maar George vertelt dat niet hij belangrijk is maar Henk van Nunen en zijn stichting die het mogelijk hebben gemaakt dat er geld beschikbaar kwam om 17 huizen in dit dorp af te bouwen. Veel bewoners kennen Henk van zijn bezoeken aan dit dorp.
Na de speech wordt er door de verschillende dorpen een dansuitvoering gegeven. De kinderen zijn trots op wat ze kunnen. Eèn jongensgroep springt eruit. We kunnen zien dat ze flink geoefend hebben. Ze zijn zeer gedisciplineerd in hun optreden en bijna professioneel. En...de jongens hebben een T-shirts aan met de naam van zichzelf en de naam van de groep erop. Ze krijgen dan ook een daverend applaus.
Na de dans wordt Piet Jan door de dorpelingen uitgenodigd om ook wat te zeggen.
Verschillende bewoners herkennen hem en weten ook nog dat er nog een lange man (Leen) met een gitaar erbij was. Leen heeft met zijn lengte veel indruk gemaakt!
Daarna wordt aan de bewoners van de nieuwe huizen nog een cadeau overhandigd.
Ik merk dat mijn buik begint te rommelen. Gelukkig gaan we eten.
Omdat we een nieuwe Powerpoint voor de scholen willen maken schieten Piet Jan en ik veel plaatjes. Iedereen wil wel op de foto en daarna zichzelf op het fototoestel terug zien. Het is hilarisch hoe aan onze arm getrokken wordt omdat vooral de moeders met hun kinderen op de foto willen.
Twee kinderen van 10 jaar oud willen meer van ons weten en proberen met het Engels wat ze op school hebben geleerd een gesprekje aan te knopen. De nieuwsgierigheid en durf van deze kinderen geven hoop op een betere toekomst. Kinderen zijn het waard om te helpen!
Nu volgt nog de uitdeling van nieuwe kleding aan de kinderen uit de verschillende dorpen. Door giften van twee kerken in Ermelo konden we dit jaar voor 450 kinderen extra kleding kopen. We zijn blij dat we hier aan mee kunnen werken want de kleding die sommige kinderen aan hebben is duidelijk aan vervanging toe. De verraste gezichten van de kinderen spreken voor zich!
Het wordt tijd om de huizen te bekijken. George vertelt dat elk huis wat afgebouwd wordt
€ 300 kost. Daar wordt het dak, het pleisteren van de buiten- en de binnenmuren en de cementen vloer van betaald. CSA Trust betaald voor de familie per onderdeel de bouwmaterialen. Er wordt geen geld gegeven omdat in het verleden regelmatig andere dingen van het geld werden gekocht. Wanneer het dak is afbetaald ontvangt de familie specie en verf voor de buitenmuur..enzovoort. Wordt er een onderdeel niet afbetaald dan kan de familie niet verder bouwen.
Tijdens onze bezichtiging zien we zeer verschillende huizen. Sommige met een kamer, slaapkamer en een aparte keuken. Soms één kamer waar zes mensen wonen en waar alles in moet gebeuren. Maar iedereen is blij met het nieuwe huis. Wat ons opvalt is dat er in elk huis een ruimte of hoek is gecreëerd voor de Goden. In een huis van een weduwe zien we de foto van Henk op haar altaar staan. Het ontroerd mij!
Na deze lange dag keren we aan het begin van de avond weer terug naar Palamaner.
Het is opnieuw wennen aan een nieuw bed wat erg hard is. Het is hier 's nacht kouder dan in Bangalore. Ondanks dat heb ik een redelijke goede nachtrust gehad.
Piet Jan en ik eten in ons eigen verblijf. Ontbijt: appels, brood, echte yoghurt en koffie met melk van de eigen koeien. Het scheelt voor ons èèn maaltijd met rijst!
Als we om half 10 buiten komen zien we veel kinderen. Amitha vertelt ons dat de kinderen uit twee andere dorpen komen en meegaan naar Bandapalli ( Banda betekent rots, palli dorp...dorp op de rots).
De kinderen stappen in 2 busjes. In de ene bus zitten 30 kinderen met drie begeleiders, in de tweede bus 45 kinderen en begeleiders. Op elke bank zitten 3 kinderen. Er gaan veel makke kinderen in een bus!! De rest van de volwassenen stapt in drie auto's. Na een half uur rijden komen we in het dorp aan. Het laatste stukje gaat over een hobbelig zandpad vol kuilen. De bussen kunnen hier niet rijden waardoor de kinderen het laatste stuk moeten lopen.
Piet Jan en ik kennen dit dorp van vier jaar geleden toen we hier ook op bezoek zijn geweest. Het viel ons toen op dat het een zeer armoedig dorpje was. Het is een dorp waar de Tribels wonen, de mensen zijn onafhankelijk en zeer trots. De bevolking leeft van takken snijden en het verkopen ervan.
Vandaag worden er in dit dorp 17 huizen officieel geopend. Deze huizen zijn met geld van Stichting Mensen Uit De Nood (SMUDN) uit Heythuizen afgebouwd.
Allereerst volgt er de officiële begroeting met het branden van kamfer en de markering met rood poeder en tumericpoeder op het voorhoofd van alle gasten.
Als iedereen zit neem George het woord en vertaalt Amitha. De bewoners willen graag een foto van George hebben maar George vertelt dat niet hij belangrijk is maar Henk van Nunen en zijn stichting die het mogelijk hebben gemaakt dat er geld beschikbaar kwam om 17 huizen in dit dorp af te bouwen. Veel bewoners kennen Henk van zijn bezoeken aan dit dorp.
Na de speech wordt er door de verschillende dorpen een dansuitvoering gegeven. De kinderen zijn trots op wat ze kunnen. Eèn jongensgroep springt eruit. We kunnen zien dat ze flink geoefend hebben. Ze zijn zeer gedisciplineerd in hun optreden en bijna professioneel. En...de jongens hebben een T-shirts aan met de naam van zichzelf en de naam van de groep erop. Ze krijgen dan ook een daverend applaus.
Na de dans wordt Piet Jan door de dorpelingen uitgenodigd om ook wat te zeggen.
Verschillende bewoners herkennen hem en weten ook nog dat er nog een lange man (Leen) met een gitaar erbij was. Leen heeft met zijn lengte veel indruk gemaakt!
Daarna wordt aan de bewoners van de nieuwe huizen nog een cadeau overhandigd.
Ik merk dat mijn buik begint te rommelen. Gelukkig gaan we eten.
Omdat we een nieuwe Powerpoint voor de scholen willen maken schieten Piet Jan en ik veel plaatjes. Iedereen wil wel op de foto en daarna zichzelf op het fototoestel terug zien. Het is hilarisch hoe aan onze arm getrokken wordt omdat vooral de moeders met hun kinderen op de foto willen.
Twee kinderen van 10 jaar oud willen meer van ons weten en proberen met het Engels wat ze op school hebben geleerd een gesprekje aan te knopen. De nieuwsgierigheid en durf van deze kinderen geven hoop op een betere toekomst. Kinderen zijn het waard om te helpen!
Nu volgt nog de uitdeling van nieuwe kleding aan de kinderen uit de verschillende dorpen. Door giften van twee kerken in Ermelo konden we dit jaar voor 450 kinderen extra kleding kopen. We zijn blij dat we hier aan mee kunnen werken want de kleding die sommige kinderen aan hebben is duidelijk aan vervanging toe. De verraste gezichten van de kinderen spreken voor zich!
Het wordt tijd om de huizen te bekijken. George vertelt dat elk huis wat afgebouwd wordt
€ 300 kost. Daar wordt het dak, het pleisteren van de buiten- en de binnenmuren en de cementen vloer van betaald. CSA Trust betaald voor de familie per onderdeel de bouwmaterialen. Er wordt geen geld gegeven omdat in het verleden regelmatig andere dingen van het geld werden gekocht. Wanneer het dak is afbetaald ontvangt de familie specie en verf voor de buitenmuur..enzovoort. Wordt er een onderdeel niet afbetaald dan kan de familie niet verder bouwen.
Tijdens onze bezichtiging zien we zeer verschillende huizen. Sommige met een kamer, slaapkamer en een aparte keuken. Soms één kamer waar zes mensen wonen en waar alles in moet gebeuren. Maar iedereen is blij met het nieuwe huis. Wat ons opvalt is dat er in elk huis een ruimte of hoek is gecreëerd voor de Goden. In een huis van een weduwe zien we de foto van Henk op haar altaar staan. Het ontroerd mij!
Na deze lange dag keren we aan het begin van de avond weer terug naar Palamaner.
-
27 Januari 2015 - 10:08
Marlies:
Lieve Anneke, hoi Piet Jan, Met veel plezier lees ik jullie reisverhalen! Als er weer eentje verschijnt, ga ik er even lekker voor zitten. Wat maken jullie veel mee en wat heerlijk moet het zijn om weer daadwerkelijk te zien wat de stichting doet. Blijf genieten en tot het volgende verslag! Alle liefs -
27 Januari 2015 - 14:08
Jan:
Zo kunnen we jullie goed volgen. Voorzichtig eten, blijf gezond. -
27 Januari 2015 - 14:21
Corry:
Wat een leuk verslag, met genoegen volg ik jullie op deze mooie reis. -
27 Januari 2015 - 15:40
Lammie:
hallo Anneke en Pietjan,
leuk om weer wat van jullie reis te proeven en indrukwekkend hoe er gereageerd word op alles wat er daar gebeurt. zoals die foto van Henk in de hoek van een van de woningen.
vanmorgen hadden we de begravenis van Jantien Eppinga waar we als cantorij hebben gezongen.
het was een goede dag.en we zijnlopend naar de begraafplaats gegaan.geen rouwauto Jantien werd op de baar gereden naar de begraafplaats. er waren heel veel mensen. de kerk zat bijna helemaal vol.
ik zie uit naar de volgende berichten.
groetjes Lammie -
30 Januari 2015 - 15:13
Hermien:
Wat leuk dat ze jullie weer herkennen niet? Wat fijn dat die mensen in een goed huis wonen.
Wachtend op het volgende bericht , groetjes Hermien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
